og sigur, at tú sleppur ikki útí, fyrr enn tú hevur goldið 200 krónur. – Hvussu hevði tú reagerað spyr Oda Andreasen. – Politikararnir hava sovið í tímanum seinastu árini, tá tað kemur til ferðavinnuna

harumframt kann Smyril ikki brúka parkeringsøkið við Farstøðina í tríggjar tímar áðrenn Norröna kemur. Tí spyr Smyril Line, hvør skal gjalda fyri allar hesar broytingarnar, sum fara at krevjast. Smyril Line vísir [...] gjald fyri Smyril Line. - Hvussu verður støðan, tá Føroyar verða mettar sum triðjaland í Schengen, spyr Smyrlil Line. - Vit ráða staðiliga frá at útlendingamálið verður yvirtikið uttan so, at ein avtala

Danmark, Noregi og Svøríki? Tað spyr Elsebeth Mercedis Gunnleygsdóttir, løgtingskvinna fyri Fólkaflokkin. Fer Atlantsflog at klára seg í eitt ár, ella kanska í tvey ár? spyr hon. Í Fólkaaflokkinum plaga tey

inni í Tórshavnar Havn. Og nú tað er eydnast, verður bryggjukanturin tikin til eitt tjóðleikhús. Hann spyr, hvar bilar og farmur til Smyril nú skal vera. Hann sigur, at tað hevur ongantíð verið so galið, sum

eini skipan, sum virkar avbera væl og sum er motorurin í føroyska búskapinum. Men Jørgen Niclasen spyr, hví tað er neyðugt at kollvelta eina fiskivinnu, sum kanska ongantíð hevur gingið betur enn hon ger

vaksa íløgukarmarnar hjá kommununi fyri 2018 og 2019. Jamen, nær hevur Tórshavnar býráð samtykt tað, spyr fyrrverandi borgarstjórin. Les viðmerkingina hjá Heðini Mortensen í fullari longd her. Hann sigur

niður ímillum tí tey ikki fáa nøktandi hjálpina, og kunnu virka í samfelagnum á jøvnum føtum við øðrum spyr Sinnisbati. Og tey svara sjálvi, at svarið er einfalt, nei.

krónur? Ella skulu tey kanska rinda meira í inngjaldi, so at tey, sum tjena mest, kunnu fáa meira, spyr hann. Hann heldur, at tá er ikki talan um eina rættvísa skipan. Tað er rímiligt, at hámarkið hækkar

verða betri tíðir aftur, og tað verða tað nokk, spurningurin er bara, hvussu langa tíð tað tekur. Mann spyr seg í dag, um tað tekur nakrar mánaðir, eitt ár, tvey ár ella kanska tíggju ár. Tað er tann brennandi

teir heldur gjørt, heldur enn at brúka tíðina at klandrast suðuri í Havn, sigur Hanna Hansen. Hon spyr, hvussu tey kunnu vænta, at Jørgin Niclasen fer at hjálpa teimum, tí hann hevur sítt egna fiskavirkið