navn enn eitt, ið stendur á listanum, so er hetta at meta sum lógarbrot og kann revsast. Men fyrst skalt tú fram við skrásetingarmyndugleikanum, t.e. prestur aloftast. Sigur prestur nei til eitt ávíst navn

broytt lívsstíl Títt likam er eitt tempul og tú hevur skyldu til at fara væl við egnari heilsu. Tú skalt eta sunt, skera feitt og sukur burtur, íðka ítrótt dagliga og ikki roykja ella drekka. Vit hava F

Støðni og hugdi, meðan bátarnir fóru eftir høgguslokki. Tá tú rópti: ”Jóhan Pauli kom tú við mær, tú skalt ikki standa einsamallur eftir”. Tú hevur lært meg mangt og hvat. Við hesum vil eg lýsa frið yvir minnið

Eg skal biðja hestin mín bera byrðu tína. Grát ei lítla vina mín, tí myrkrið brátt man rýma og tá skalt tú vakna til ein sólskinsdag, har sólin bjørt man skína. Hvørt suð, hvørt sveiggj, hvørt andatak man [...] hjarta veit eg, at tú sælan frið skal finna. Grát ei lítla vina mín, tí myrkrið brátt man rýma, og tá skalt tú vakna til ein sólskinsdag, har sólin bjørt man skína. Orð og lag: Eivør Pállsdóttir

Góða Signy. Vit hava allar so ómetaliga nógv at takka tær fyri. Tað kennist so óveruligt, at tú ikki skalt vera ímillum okkum meira. Tað eru so mangir ósvaraðir spurningar, og tað er so nógv, sum vit kundu

glaður fyri, at tú vart har hjá honum. Má Harrin signa og styrkja teg gjøgnum hesa sváru tíð, tú skalt ígjøgnum. Babba, eg takki tær fyri alt, tú hevur verið fyri meg og míni. Tú hevur verið ein góður

hevði sæð hann. Babba, at tú var væl avhildin, sást á tí stóra skara, sum kom at fylgja tær, og eitt skalt tú vita, babba, eg var ógvuliga slt av tær, tí øll, sum høvdu vit teg at gera, søgdu, at tú var tiltikin

til tær allar. Tvey ráð hava fylgt mær fra Mammu og Babba: at tú kann tað, tú vil og at onkuntíð skalt tú lata tíðina arbeiða fyri teg, so koma loysnir av sær sjálvum. At vaksa upp við, at man kann hvat

sum vit skulu hjálpa tær við, so mást tú endiliga siga frá, vit elska teg og eru so góð við teg. Tú skalt vita, at vit eru altíð her fyri teg. Við hesum vilja vit lýsa Harrans frið yvir minnið um elskaðu

soleiðis eigur tað ikki at vera, tað er okkurt skeivt í hesum. Tað eigur ikki at vera so, at tú skalt missa meira enn helvtina av børnunum hjá tær. Eftir røttum so eigur tú at fara áðrenn tey, og tey