og megnaðu at ríka lívið og geva okkum nógv her í bólkinum. ”Eyguni eru spegil hjá sálini” tók prestur til undir tíni jarðarferð. Beinraknari og vakrari kann tað ikki sigast um teg Trúgvi. Takk fyri alt
nei, tú hevði vunnið lívið; lívið saman við tínum kæru, sum tú elskaði yvir alt. Og júst meðan prestur talaði, sendi sólin sínar lívsjáttandi strálur inn í ta annars vetrarmyrku kirkjuna, og vit kendu
mannfjøld var komin at vísa tær tann seinasta heiður, Turið. Orð eru fátøk í slíkari støðu, men prestur segði alt so væl. Hóast stutt skoðsbráð, megnaðu Jens Marni og Kim við vakra sanginum, sum var yrktur
kundi tú ikki vera her hjá okkum longur? Svarið uppá hendan spurning fingu vit í kirkjuni, tá ið prestur helt andakt yvir tær; "Hennara stríð er at enda komið". Eftir sita vit við ugganum av hesum orðum
kunnu ugga okkum við, at minnini um teg, mín elskaða mamma, eiga vit í frið og troystarorð, sum prestur segði í kirkjuni: Deyðin hevur tikið Hedvig vekk frá okkum, men hann hevur ikki vunnið á henni, tí
skuldu taka ring uppá. Tú var skjót og spurdi, um tú kundi koyra teir á. Sjálvandi mátti tú spæla prestur og halda talu, meðan vit stóðu framman fyri tær, og meðan tú koyrdi teir uppá segði tú: “Minst til
persónurin sum vit kundu lata okkum upp fyri, sum vit kundu tosa um alt við. Omman var tíðarleys - prestur segði tað so vakurt til jarðarferðina, har hann segði frá um hana, at hon var persónurin, sum kundi
ein varði um Gudmund. Men Gudmund var sjálvandi so nógv annað enn arkitektur, hann var sum Heri prestur segði í vøkru prædikuni, maður, pápi, verpápi, abbi og eisini langabbi. Eg kann so leggja afturat
Minnisgudstænasta fyri børn og ung, ið farin eru, verður í Vágs kirkju mikudagin 23. november kl 19.00 Prestur er Patrick de Neergaard. Ein drekkamunnur verður at fáa aftaná minnisguðdtænastuna, upplýsir kirkjuráðið
summri í 1942 var støðan so álvarslig, at teir jødar, ið eftir vóru, máttu fara undir jørð. Ein prestur í Enschede og nakrir hjálparar hansara hjálpti teimum at finna eitt goymistað. Kitty og tey skuldu