av Føroya fólki, sum brúkar sína tíð uppá, at sannføra hini, at tað sum klapparar gera, er lóg og rættur, og tí skulu øll halda seg til henda lóg og rætt, annars... Hvussu er tað. Tað er betri at hava ein

nettupp demokrati og Signar á Brúnni. Høgni Hoydal skrivar millum annað, at: ?Tað er demokratiski rættur hansara at siga tað, sum honum liggur á hjarta.? Av ókendum orsøkum eru hesi orðini ikki komin inn

ríkisfelagsskapurin gevur: - vit skulu framhaldandi hava ríkisborgararættindi í øllum ríkinum - verandi rættur til hægri útbúgvingar skal ikki takast frá føroyska ungdóminum - rætturin til sjúkraviðgerð uttanlanda

i, sum skuldi brúkast politiskt til eina konfrontatión og provokatión. Fólkarættur og nationalur rættur Fólkarættur er ein skipan, sum verður brúkt til at regulera viðurskiftini millum suverenar statir

felag er, nú skulu fólk síggja. Og tað sama hjá t.d. sambandsmanninum, endiliga kann eg vera ein rættur liberalistur, so at hetta, sum nú er blivið eitt land, kann fáa eina fría kapping, so at prísir og

vit hann, hvussu málið skal loysast. Hvat er týdningarmiklast, umfevnandi tíðindaflutningur ella rættur málburður, og hvussu eigur at verða farið fram til tess at finna gylta millumvegin? ? Tíðindir, sigur

vit hann, hvussu málið skal loysast. Hvat er týdningarmiklast, umfevnandi tíðindaflutningur ella rættur málburður, og hvussu eigur at verða farið fram til tess at finna gylta millumvegin? ? Tíðindir, sigur

sáttmálanum er persónlig rættartrygd í grundini ikki bara ein møguleiki - tað skal vera ein lógarbundin rættur. Av somu orsøk eigur lóggávan í Føroyum at verða ment soleiðis, at persónliga rættartrygdin verða

at tey, sum hetta gjørdu vóru olmussudýr, og í staðin fáa fólk at fata, at fólkapensjónin var ein rættur, sum øll áttu. Í árunum, sum farin eru, er hugburðurin so nógv broyttur, at flest allir samfelagsborgarar [...] fólkapensjónini verður avtikin. Grundupphæddin má metast at vera sjálv fólkapensjónin fyri øll, tann rættur sum øll hava til fáa útgjald úr landskassanum. Tó eigur grundupphæddin í fólkapensjónini at verða

eru tey vanligu bíbilsku skriftstøðini. Her hugsi eg serliga um brøvini hjá Paulusi, og sum ein rættur Paulinari vendir Højgaard sær beinleiðis til kirkjufólkini í Fuglafirði, og býður teimum at blaka