sigur Barish, sum ikki dugir at greiða frá hví so er. Harafturímóti er hann einki serliga glaður fyri grind og turran fisk. Tað er ikki fallið í hansara smakk, men hann etur tað kortini. Tá vit nú tosa um mat
lærdi meg at snúsa heldur enn at roykja umborð á opnum báti. Heimferð við søkkladnum 6-mannafari úr grind á náttartíð í tungari aldu út um Selnesboðarnar. Summarkvøldini á floti fyri Pøllunum, har ið sjógvurin
fyri Føroyar. Í hesum margháttliga uppskoti kundi eg lesa, at ”Føroyar eru land”, at ”menn drepa grind”, at ”festirættindi eru andstyggilig” og annað møsn, sum neyvan nakrantíð áður hevur sæð sín líka
Ommu líka út í tún, har var lív og gleði. Ikki áttu tey nakra jørð og seyð, men fiski og eplum og grind og spiki var altíð nokk av hjá teimum og okkum. Einaferð, tá eg hevði keypt Kvíandal sum haruhaga
hava verið nakrir knassar, ið fólk kanska hava hugt eitt sindur skeivt upp á, tí teir eru farnir í grind við filmstólum heldur enn at taka til hvalváknið ella sóknarongulin. Men hesir menn, ið kanska hava
minni í Mykinesi, har hann júst hevði verið nakrar dagar. Og so kemur spurningurin: »Verður nøkur grind í Vágum í dag?« Eg havi fingið spurningin fyrr og noyðist enn einaferð at greiða frá, at tað veit
minni í Mykinesi, har hann júst hevði verið nakrar dagar. Og so kemur spurningurin: »Verður nøkur grind í Vágum í dag?« Eg havi fingið spurningin fyrr og noyðist enn einaferð at greiða frá, at tað veit
Peter Turtschaninoff etið føroyska gás jólaaftan og dunnu jóladag, umframt annan føroyskan mat sum grind, spik, skerpikjøt og fisk. - Og eg havi ongantíð smakkað so góða gás sum ta føroysku. Hon er nakað
til køst, har vit ein dag tveita alt møguligt burturkast og dagin eftir fara at fiska ella veiða grind og fugl til matna, ja, eisini til útflutnings av sonevndari dygdarvøru úr reinasta havumhvørvi út
síggja listina hjá honum, og hann og konan bjóðaðu okkum eitt sindur av lokalum mati. Vit royndi turra grind, turran fisk og tvøst. Tað var eitt stórt upplivilsi at verða boðin heim til fólk, og vit vóru fegin
