umborð, stundum við hinum, men ofta vóru báðir á ferðini eftir høgguslokki, við runddorg ella í grind, og títt hendi tað eisini, at dreingirnir sluppu við. Ein góð mynd er til av Steingrími umborð á Hønuni

um føroyskt ræður, tosa tey betur føroyskt á bygd, tí har fáast tey við sovorðið sum seyð, fisk og grind. Moderniteturin, sum knýtir seg at býarlívinum, hevur við sær verri føroyskt mál, men moderniteturin

Tað er hart at noyðast einsamallur í ein kjallara tá tú vilt skipa Sjúrðarkvæðini. Rákin av turrari grind er ikki tann rætti, tá tínar borðfelagar eta flæskesteg med rødkål. At tosa um kappastríð og hetjubrøgd

sigur Uni, sum annars luttekur í øllum arbeiði, inni sum úti: fletting, at royta fugl, hagreiða grind og at røkja kríatúrini á trøðni norðanfyri í bygdini. - Tað løgnasta var at skula læra at eta við

um og dálking av m.a. okkara føðigrundarlag, tað sum gróðurin gevur og tað sum svimur í havinum. Grind- og spik er ikki etandi, sigur onkur, meðan annar heldur vil hava burgara og danskan speril. Livst

frá mammuni streymaði gjøgnum nalvastreingirnar, sum kroppur hennara hevði umgjørt úr røstum fiski, grind, eplum, turkaðum kjøti og drýli, føði sum náttúrubúskapurin í Oyndarfirði bar upp til varrarnar. Og

fingu sandvíkingar eitt kók í part og tað mundi koma væl við, tí nú er so langt síðani, att eir fingu grind seinast, at nú hava tey allarflestu verið púra sør rættiliga leingimhvørvi, har tónleikur hevur staðið

ímóti grindadrápi, men eg havi ongantíð sæð slíkt og so nógv blóð flótað. Men mær dámar væl at eta grind. Eg kom til Føroya á Ólavsøku og tað var ógvuliga stuttligt at sleppa at uppliva tað. Nýggjárið við

okkum eitt kók, tað ber framvegis til at fara eftir náta tá tann tíðin er, og vit drepa framvegis grind. Somuleiðis liva nógvir siðir enn, sum eru heftir at jørðini. Fólk kunnu hava nakrar seyðir gangandi

hann uttan trupulleikar klárar at selja sjálvt neyðrím, sosum í lagnum Ost í Nato, har hann rímar grind, mynd, vind, synd, tind, lind, hind til húðloysi. At skriva einfalt Á sjey løgum eigur Kaj Klein sjálvur