røtur, so eru tað hesi tríggjar smátjóðirnar. Tá eg vitjaði í Føroyum fyrr í ár át eg skerpikjøt, grind og spik og dansaði føroyska dans. Her heldur man fast í traditiónunum, sjálvt um tey ungu eisini eta
ímillum føroyingar og hann líktust eisini nógv føroyingum í sinni, hann bæði át skerpikjøt, var í grind og tók lut í øðrum, sum fólk tókust við úti á bygd í Føroyum. ? Grindaknív ynksti hann sær, men tað [...] krónu frá onkrum og hann fór beint at keypa sær størsta dolkin, tey høvdu. ? Og tað var so heppið, at grind kom nakrar fáar dagar aftaná, so hann knívurin kom beinanvegin í brúk. ? Men tann eldri drongurin
heilsuskaða á tey, sum skulu eta matin ella anda luftina. Heiluskaðilig evnir eru funnin í okkara grind og fiski, hetta verður sum nakað heilt nátúrligt tikið í stórsta álvara, tí heilsan hjá okkara børnum [...] kroppinum, gerast eitt vet verri fyri heilsuliga og mentalt enn onnur børn. Tí verður ávarað ímóti at eta grind meira enn eitt ávíst tal av ferðum um vikuna, og fólk rætta seg sjálvandi eftir tí. Á altjóða pallinum
seðlarnir vóru komnir út og skerast skuldi upp, so var alt lagt afturum – ja, t.v.s. til næstu ferð! Ein grind lá uttarlaga á Pollinum. Illa gekst at reka. Knappliga sær grindaformaðurin, at Janus reisir seg
hava tikið við boðum. Her talar normurin um at verja egin børn fyri søkini um at halda uppat at eta grind. Og júst hetta váttar kanska okkara moralska selektivitet: At til tess at broyta moral, er oftast
umborð á 5-mannafarinum Royndini Fríði sera sannførandi. Í dýrdarveðrinum var tað næstan sum at síggja grind á veg ímóti at gera landgongd at síggja nógvu dreingjabátarnar koma skúmandi fram ímóti sandinum.
fram: - Eg havi roynt okkurt av tí føroyska matinum. Serliga væl dámar mær fiskin, sum tit eta her. Grind havi eg eisini roynt, men tað dámar mær eisini væl, sigur Estera og hevur hug at snerkja eitt sindur
sítt egna vit. Theodor Thomassen, føddur í 1908, játtaði í sjónvarpinum, at hann hevði etið nógva grind. Og spurdur í útvarpinum, um grindin hevði gjørt honum skaða, svaraði hann: Tað havi eg ikki formerkt
stokkaglintini fortaldu, at mamma aftur var i holt við okkurt plaggið til onkran av sínum. Afturlatin er grind, nú mamma fór heim í ævinleikan, har vit øll hittast aftur ein dag. Eitt langt lív, har kærleiki,
fyri at njóta útsýnið. Har fingu tey eisini lunda at smakka, umframt at tey hava roynt bæði turra grind og turran fisk. Men tað vóru lundarnir, ið festu seg hjá næmingunum úr Gotlandi og teir avgjørdu,
