viðførinum. Livandi kvæðadýrgripar Sjálvandi var tónleikurin berandi elementið í festivalinum, og hann bar eisini allan vegin. Eftir at fyrst trøllini, og síðani lokali gospel-bólkurin, Credo, høvdu lagt fyri

og ein av teimum, sum kanska er dottin eitt sindur niðurímillum, er duettin millum Hallur og Bobby Bare. Sangurin kallast Somewhere To Go, og teksturin hevur ein einfaldan boðskap um at hava ein góðan vin

hann viðsíðuna av minnisvarðan yvir tey fyrstu niðursetufólkini á Argjum, men tað sást skjótt, at tað bar ikki til, gravsteinurin hevði misprýtt henda minnis­varða. Tað loysti seg at biða Óla hyggja eftir

hvaðani tú stavaði . Allir mínir javnaldrar kundu siga, at teir vóru frá einum ávísum stað, men tað bar ikki hjá mær. Eg var rættiliga nógv hjá ommu og abba á ávíkavist Skála og í Hvalvík, og tað er tað

skilti, at hann eins og vildi gera vart við nakað. Eftir at tað seinni var vorðið greitt, hvønn veg tað bar hjá okkara góða vini, var tað okkum í kórinum ein sorgblíð gleði, at hann framhaldandi søkti samband

henni. Oyndfirðingar gingu til bytis, og møttust tey Uppi í Klyv oman fyri Hellurnar. Í hesum døgum bar Emma sjálv barn undir belti, og mundi tað vera Dávur, sum fjálgur lá í móðirlívi og lurtaði eftir vindi [...] kvinnuna og lagt eina ál afturat lívsburði hennara, tí var hon okkum so kær, og haldi eg, at medferðin bar boð um hetta. Nú tygum røkka tey áttati, er dráttur um Fuglafjarðarboðar. Teimum leingjast at síggja

har var ofta nógvur ísur og vánalig land- og sjókort, og forboð fyri at koma inn til lands, men tað bar til at troyta leiðirnar har, hóast umstøðurnar vóru vánaligar. Seinni Heimsbardagi broytir fortreytirnar [...] broyttar, og tey, sum høvdu áræði til at virka, máttu aftur royna at laga seg til nýggju umstøðurnar. Nú bar aftur til at selja saltfisk, hóast mangir hildu, at tað var ein farin tíð með alla, men nú vantaðu

upp á talarastólin í Be­thesta eftir eina lagna tøgn, og teksturin til taluna var »Abraham var ikki bar­dag­a­maður«. Hesa taluna mint­ust áhoyrararnir leingi. Eg havi kent Óla sum fisk­i­maður og sum reiðari

pylsuvogn á kai­ini, automat í endanum á hús­u­num, og so arbeiddi hann sum bil­mek­an­ik­ari eisini. Tað bar bara til, tí Tórharda hjálpti til og ordn­aði alt heima. Hann ar­beiddi viðhvørt nærum í døgn­drift

práta Altíð hon er okkum kær Og barnaheimið tað var Reynagarð Tá so ferian var....leiðin til Leirvíkar bar Á tey minnir ið vit hava har Tað kanska eingin annar sær Har vit settust á abbasa lær Vit so fegin