á Hotel Djurhuus, vertshúsinum, til teir sluppu víðari. Carl bleiv eisini nógv tarnað av ringum veðri. Teir fingu 112 skippund á Suðurlandinum. Síðani fiskaðu teir 100 skp. á bankanum og 70 skp. á Nólsoyar [...] fingu eina ringa heimreisu. Teir máttu brúka fleiri lýsiføt at slætta sjógvin. Tað bleiv av ringasta veðri av útnyrðingi. Hetta var ein óhugnalig sigling. Teir repaðu seglini, meðan teir sigldu undan. Teir
gomlu, tí vit sjálvi ikki hava stundir. Kommunumenninir í litríkum vestum, sum alt árið og í øllum veðri gera býin reinan og nossligan, uttan at nakar gevur sær far um teir. Øll hesi tannhjulini í tí stóra
túrurin bleiv í longra lagi, tí tað komu sjaskdagar uppí millum. Tað bleiv fiskað í stórt sæð øllum veðri, men tað kom tó minni burturúr, tá ið tað var sjask. So varð tosað um at fara til marknað. Um somu
fingu vit ein rangan sjógv, sum skolaði annan maskinbátin av dekkinum fyri borð. Tað var av ringasta veðri, og tá tað gjørdist ljóst hendan morgunin, var neyðugt at fara fram á dekkið, tí hin maskinbáturin
Nú er nakað síðani. Dagurin er 27. januar 2013. Ein vakur sunnumorgun við góðum veðri. Eg eri til gongu frá Ternuryggi á veg í kirkju. Veðrið er gott, turt og einki lot. Eg eri í góðari tíð, so stundir
tann dagin, tá ið teir vóru norðuri á sjónum eystur úr Dímun. Teir høvdu sett línuna í allarfagrasta veðri.Tá ið línan hevði staðið ein tíma, varð farið at draga, og nógvur fiskur var á, tá brast hann á sum
greitt frá. Sum skilst vóru tveir radaraskermar. Tað var vandafult at ganga millum teir í ringum veðri. Tá mátti teir spenna ein togenda at halda sær. Eina ferð skuldi okkurt umvælast, men vindurin var
nógvar serligar hendingar. Ein var tá ið svenska farmaskipið Vreta Holm rendi á Glyvursnes í fínasta veðri, men tað var mjørki, so einki sást. Argjamenn hoyrdu á buldrinum, at okkurt var áfatt, og Steingrim
hennara, farin eftir neytum norðuri í Sundi. Tá sær hann ein mann koma niðan úr fjøruni við einum gráum veðri. Petur helt fyrst tað bara vera ein vanligan mann. Tá ið hesin kom til Petur, tók tann fremmandi
skoytast uppí, at Jóannes var eisini yrkjari). Eg sigi við Oliver: “Vakurt útsýni í hesum vælsignaða veðri”.” Ja”, sigur hann, “vit vita, at har undir tí fjalda, har stendur tráðan okkara til, føðilandið
