at Moe hevur verið orði, hvussu sterkir og harðbaldnir, føroyingar eru í teirra dagliga strevi á veðri og vindi. Til dømis greiðir hann frá einum manni, sum var áhaldsin ein morgun, hann fór til útróðrar
fara innar og gneggja at boða mær frá, at tað er einki gott hugskot at standa á bási í sovorðnum veðri, greiðir Heðin frá og minnir á søguna um kenda havnamannin, har teir javnan smakkaðu sær á, tá riðið
hvørjum, og um middagsleitið stóðu hav og himmal í einum roki, og eingin umborð hevði verið í slíkum veðri áður. At enda fór skipið at dríva spakuliga fyri báðum akkerunum, og einki var at gera uttan at lata [...] um morgunin tann 20. september og versnaði í hvørjum, til himmal og hav stóðu í einum roki. Verri veðri visti eingin frá at siga. Umborð á "Fearless" royndu teir at gera tað, ið gerast kundi, fyri at skipið
men sildin var spilt og bleyt. So fór John at skjóta fugl til agn. Vit royndu alla vikuna í fínasta veðri og fingu 6.000 toskar, sum vóru eini 100 skippund. Sunnudagin fóru vit inn á Patreksfjørðin, og har [...] íslendingar sjálvir kundi fiska inn í klettin í lé av landinum. Teir kundu tískil fiska í nógv verri veðri enn vit. Tá valdu nakrir av teimum ungu umborð, at teir heldur enn bert at dríva hann av, skuldu fara
kommunulækni í sjeytan ymiskum bygdum fyri norðan í Eysturoy og Streymoy, sum hann ferðaðist til í øllum veðri til gongu um fjøll ella sjóvegis í útróðrarbátum. Og kortini megnaði hann at skriva fleiri virdar
støðni í Elduvík. Tað var eingin, sum segði seg at eiga hann. Men ein dagin um summarið í fínasta veðri, tá bleiv báturin burtur. Hann kom ongantíð aftur. Vit fingu tveir dreingir og eina gentu. Amalier
bygdarlag. Frá fyrstu løtu kenna vit okkum sum heima í bygdini og á gistingarhúsinum. Í allar fagrasta veðri gera vit útferðir í nærumhvørvinum, millum annað á bygdartorginum, har leivdir frá øðrum heimsbardaga
spældu mest úti, tað var niðri á sandi, sum var okkara besta spælipláss, bæði í brimi og í góðum veðri. Har var ongin, sum kom oman at siga hvussu vandamikið tað var í briminum. Vit fóru til hús, tá ið
tann fyrsti í Fuglafirði, ið hoyrdi til Brøðrasamkomuna. Dagurin hin 7. oktober rann upp við besta veðri. Martin kom inn á kamarið hjá Kristjani og mær, stóð upp við durastavin og greiddi frá einum dreymi
við Norðurnoreg. Tað var illveður alla tíðina. Men Kaj hevði eitt so sjáldsamt ánilsi fyri fiski og veðri. Vit kundu liggja undir land og kroka, tá hann fór út, meðan tað enn var illveður. Tá komið var at