viðmerkingar sigur Eilif Samuelsen, at hetta nyttar neyvan nakað. -Eg haldi, at Atli Hansen eigur at ganga í seg sjálvan og hugsa eitt sindur meira um flokkin og ikki hugsa egoistiskt. Tað er nettup hetta

byggiætlanina frá 1991 og at fara undir fyrsta byggistig beinanvegin. Tey halda einastu røttu leiðina at ganga vera at byggja nýggju húsini, so hvørt sum ráð eru. Tey hava einki álit á, at umbygging bara kostar

formaður í kirkjuráðnum fyri Nes Sókn og formaður í Felagnum fyri kirkjuráðslimir, at hesi størv ganga í arv. Tað sær út til, at summar familjur líkasum leggja eina æru í at røkja hesi kirkjuligu størvini

treyt, at øll skulu kvøða við alla tíðina. Men lurta og liva við í frásøgnini mugu øll, skal dansurin ganga. Tí má skiparin eisini hoyrast og ótarnaður sleppa at skipa, sum hann heldur vera rættast. Forlagið

lukkuligt, sum fólk kunnu øsa seg, um tey í sjónvarpi ella á filmi síggja eina bera reyv, hóast øll somul ganga við eini slíkari, sigur ein kelda, Sosialurin hevur tosað við. Men at vísa ófantaligar krígsfilmar

til Miðvágs....... ? Soleiðis eru vit seigpínd til deyðis. Tí hvussu í víðu verð skal nakað virkið ganga uppá henda mátan, spyr hon. Roynt at knúsa Hon heldur, at niðurstøðan kann ikki verða onnur enn, at

Sostatt er Fiskavirking nú okkara einasta bjarging. ? Nú er onki at gera uttan at fáa Fiskavirking at ganga frá ætlanini at lata virkið aftur. Hann kann heldur ikki hugsa sær, at tað skal verða heilt ómøguligt

Heinesen. Tittulin stavar frá søguni »Tað stóra verkið«, ið er um Sylvestur, hvørs lívsendamál er at ganga aftur og fram millum tveir býlingar. Ein mynd av virkisfýsni í tómgongd, uttan endamál, kanska tí [...] hesum tíðarskeiði, og einstøk brot kunnu kallast fólkalívsmyndir. Temu úr teimum undanfarnu bókunum ganga aftur; m.a. óndskapurin, sum stavar frá minnilutakenslum, tann miskunnarleysa náttúran og drongurin

Løgten Kro. Og sjálvsagt verður tað eisini hetta kvøldið. Fyrireikararnir siga, at alt, sum kundi ganga, svimja ella flúgva, verður umboðað á borðinum. Eisini ítróttur verður á skránni hesar dagarnar.

tað ringasta við at gerast arbeiðsleys er ikki at fáa tíðina at ganga. ­ Tað ringasta er kenslan av at føla seg minni verdan av at ³ganga um ein ónytta3 og at onnur ofta halda so lítið um fólk, sum einki