lítla umhvørvi, vildi hann siga, at Jesus hevði á teimum fjaldu kreftunum, sum fremja Guðs vilja á fold. Og báðum var, sum teir trúðu. Nú skulu vit ikki máta trúnna hjá hvør øðrum, hvør ið hevur eina veika

sjúkrahúsinum, og var á veg heim aftur úr Havn vitandi um, at hon ikki hevði langa tíð eftir her á fold, tá boðini komu, at nú var hon farin. Boðini vóru skakandi, tó ikki óvæntað. Tað er ómetaliga svárt [...] sakni. Í okkara hugaheimi tykist tað, at vera órættvíst, at hon ikki er ímillum okkum longur her á fold. Tað er ikki altíð so lætt hjá okkum at skilja Guð. Hansara vegir og hansara hugsanir eru hægri enn

ikki. Tíðliga í 2012 viknaði Hans Andreas nógv av lungnasjúku og longu 18 febr., varð hann tikin frá fold. Vit, sum kendu Hans Andreas, koma altíð at minn­ast henda lívsglaða og hjarta­góða persón. Hans Andreas

ár vórðu sett 22 sløg niður, og tað vóru bæði kend og nýggj sløg av eplum. Grøðin var í miðal 2-3 fold minni fyri tey flestu sløgini enn í fjør, sigur Peder Th. Haahr, sum stendur fyri hesum royndunum

Nógv umskriva uttan iva. Hetta er ein verjurøða fyri umhvørvinum o g náttúruni. Um hvussu alt her á fold er sameint og friðhalganin av náttúruni. Í røðuni kemur fram hvussu hvíti maðurin fer fram móti u

Tung vóru sporini ein av fyrstu sóldøgunum í ár, tá vit fylgdu tær til tín seinasta hvíldarstað her á fold. Tungt er at siga her og skriva minningarorð um teg. Tað var ein stórur skelkur fyri okkum øll, tá

kloakkrennur og aðrar smálutir, og tað er burturvið, nú vit síggja, hvussu stutta tíð vit hava á fold. Hann heldur, at hevði hann sloppið at liva umaftur, hevði hann lagt størri orku í, at verið saman

seinastu ferð, tú visti nokk hvønn veg tað gekk, og tað bleiv eisini títt seinasta farvæl til okkum her á fold. Men ein dag møtast vit aftur, heima hjá Gudi, og tá skulu vit syngja sangin tú dámdi so væl, Jesus

dagurin, sum umbroytir alt. 1. Hann gjørdist ein umbroytingardagur fyri Jesus. Meðan Jesu vegur her á fold var merktur av at vera ein líðingar og deyðans vegur við langafríggjadegi sum tí seinasta, tá alt

Harranum eina heiðurin, gjørdi ikki tann stóra skilnað millum tað kristiliga og tað verðsliga her á fold. Tí sakaði tað honum onki, at tú í hesum lovsongi til tað himmalska eisini kundi hóma dansikenda