sum í ár, tað vísir ein nýggj uppgerð. Størst er fallið í USA, har tað serliga eru bilførarnir, sum ansa væl eftir. Vesturheimurin hevur spent búkreimina inn og brúkar nú nógv minni av olju enn fyri einum

Felagið Peningastovnar hevur til endamáls at virka fyri góðum kørmum hjá føroyskum peningastovnum og at ansa eftir áhugamálunum hjá limunum í vinnufelagnum yvirfyri myndugleikum og øðrum. Janus Petersen, stjóri

líka sterk her ella kanska sterkari. Tí eru hyggjuráðini at verja húðina væl, tá ið sólin skínur, og ansa eftir ikki at vera ov leingi í sólini. Umframt at fólk eru ov nógv úti í sólini, hava vit nú eisini

Teir duga væl at móttaka bóltin. Teir duga eisini væl at sparka og finta. Men spælararnir í dag mugu ansa eftir ikki at gerast tekniskir dillitantar, sum bara brilliera, tá teir venja skot og avleveringar [...] í kreppu, og at landsliðið stendur seg illa. Tá illa gongst, er kritikkur neyðugur. Men vit skulu ansa eftir ikki bara at finnast at, so øll verða púra mótfallin. Neyðugt er nú at fara undir uppbyggingina

dystinum. Á vinstra bakki hevði Leif Niclassen kanska truplastu hugsandi uppgávuna, har hann skuldi ansa Nani, og her mátti føroyingurin geva seg yvir. Øll fýra málini, sum Portugal fekk eftir steðgin, komu

mun ristin ger. Skiparin heldur tað vera í fínasta lagi, at myndugleikarnir á ymiskan hátt verja og ansa eftir okkara dýrari fiskasløgum. - Men tað er óseriøst bara at sleingja okkurt út og illgita um hjáveiði

fáa uppskotið samtykt. Tí vit hava framvegis politikarar, hvørs hugburður er: “Nú mugu vit eisini ansa eftir, at stakir uppihaldarar ikki fáa tað so gott, at allar familjur fara í upploysn. Tí skulu vit

sponskum, týskum ella enskum. Enskir, danskir og týskir læknar eru lættir at finna og løgreglumenn ansa dagliga eftir øllum turistunum. Bárður, sum sjálvur hevur búð í Granada í Spania, var heilt bergtikin

gráta yvir honum. Vit góvu honum hvønn dag av tí heilivági, sum vit hava, men noyddust samtíðis at ansa eftir, at tey ikki sluppu at geva honum av onkrum, sum tey sjálvi høvdu blandað. Men ein dagin, tá

sjálvandi tað at vit høvdu ótrúliga nógv saman. Mamma var altíð góð at heita á, um tað var til at ansa teymum smáu, ella tá okkurt plaggið skuldi bindast, so var hon har. Eisini var hon trúðføst at arbeiða