vildi vitað svar uppá! Tíðir skifta. Grækarismessa ber boð um vár og ljósari tíðir, so hvør veit, vónin livir! Axel Tórgarð skrivar nakað soleiðis í bókini Dagar í nøvn í árinum : Grækarismessa er til minnis
fyribils bústað, sum er ein flóttafólkalega. Um tey koma heimaftur, tað vita tey ikki, men vónin er har. Hesi í blikkskúrunum ella í flóttafólkalegunum kunnu ikki fara í ein banka at lána til
til, at vit sjálvi broyta alt til tað betra, tá vit taka yvir. Tit mugu lurta nú og handla nú. Og vónin, ja, hon livir so leingi, vit ikki geva okkum, og vit ungu ætla okkum ikki at gevast. Takk fyri.
leita. Seinni funnu teir enn fleiri lutir, sum kundu verið av horvna skipinum. Sum frá leið minkaðu vónin um at finna nakran á lívi. Nógv bendi á, at skipið var farið, og møguleikin at lívbjarga sær undir [...] somu leið var »Yvonna.« Danska fiskiskipið »Hertha« við føroyskari manning var eisini statt har. Vónin brostin Táið reiðaríið A. E. Sørensen fekk almennu boðini um, at »Hanne S« mátti roknast fyri at vera [...] »Sjóborgini« undir Íslandi. Sum dagarnir gingu og tað frættist um vraklutirnar, ið funnir vóru, brast vónin um, at nakar hevði yvirlivað skipbrotið. Tá presturin Peter Petersen, sonur Alfred Petersen, kom
mítt andaliga lív. Hon tosaði millum annað um ein sang, har ein regla var ”skiljast og møtast, tann vónin ber”. Fyri henni var deyðin ikki ein skilnaður, men hon hevði eina livandi vón um, at vit, sum trúgva
støðugt at treiskast, valdi Toni nú at søkja sær læknahjálp. - Tað knirkaði framvegis í knænum, og vónin var sjálvandi, at megnaði eg ikki at vinna á hesum sjálvur, so máttu læknarnir hjálpa mær. Boðini
framhaldandi avreidd til útlendskar eigarar og/ella fíggjarar. Ogn Føroya fólks gerst tá ogn Føroya fáu. Vónin er tó, at meiriluti á Løgtingi ikki fer at loyva hesum ætlanum, men heldur seta eina veruliga nýskipan
kundi fáa til eitt fólkatingsval, men gjørdi tað eisini fyri at hála nakrar atkvøður til flokkin. Vónin tá var bara at enda rímiliga ovarlaga, so um flokkurin fekk eitt umboð, slapp eg kanska onkran túr
haðartil alt fer í luftina næstu ferð. Hetta botnar alt í einari sjúkligari politiskari fatalismu, har vónin um at tað helst fer at ganga onkursvegna allíkavæl, hevur fingið takholt á sál, vitsku og heilamegi
hjólbøru. Hann letur jú ongan iva vera ímillum reglurnar, at fyrireikingararbeiðið er hansara. Hann var vónin, sum gjørdist til veruleika. Hebrearabrævið er yvirhálað. Frammanfyri mær á bróstinum hongur ein mynd
