Tann týdningarmesta veiðan var línuveiða við seksmannaførum. Í Hetlandi hendi tað, eftir at oyggjarnar komu undir bretskt ræði, at jørðin við makt varð løgd undir nakrar fáar stórar eigarar, sum høvdu ein
barnalammilsi, sum gekk har. Teir tosaðu so frá báti við smiðin, og hann lovaði at hava boltarnar klárar til kl. 9 um morgunin eftir. Um hetta mundi fór maskinmaðurin á Sannu inn móti lendingini
binda. Hann hevði bindimaskinu. Benadikt bant eisini. Hann bant allar bularnar og eg bant ermarnar. Eg mátti passa neytini, tí Benadikt hevði astma. Annars var Benadikt ein álitismaður í bygdini
ódnarveður. Pápin, sum var til fiskiskap undur Íslandi, var ikki afturkomin, hóast flestu sluppirnar vóru komnar. Tíðin leið meir og meiri út, fólk vóru farin at óttast, at teir vóru burturgingnir. Mamman
fastan dekn. Tá gjørdist Zacharias fastur deknur. Í 1910 var kirkuverjin eisini farin til brøðurnar, og tá gjørdist Zacharias eisini kirkjuverji. Tað var ikki fyrr enn í 1933, at missiónshús kom í
Manningin fekk jólapakkar, og ein afrikanskur kokkur á hollendska skipinum fekk einar føroyskt bundnar langar undirbuksur. Maðurin dugdi at síggja, at hetta var okkurt klædnaplagg. Men hvussu hann enn royndi
at bróta tað loyniligu kotuna, sum týsk flogfør og kavbátar nýttu, tá teir samskiftu við basurnar heima. Eitt slíkt Enigmatól fingu teir annars 9.mai 1941, tá bretarnir tóku týska kavbátin U110 út
fólkaræðinum er dialogurin, tað skilagóða argumentið, at røkka einum felags forstáilsi millum partarnar, valdsharrar, andstøðu, áhugabólkar og fólkið. Alt hetta verður fullkomiliga sett til viks av sitandi
síðani skipið fór til Fraklands. Pápabeiggi Arna, Johannes, sum nú búði í USA, fekk myndugleikarnar har at leita eftir honum, men uttan úrslit. Eina ferð kom hansara navn í bland við ein annan Arna,
Kristine Mortensen, fødd 1907 á Tvøroyri. Kristian og Margretha giftust inn í Ólastovu. Tey fingu synirnar Johan Frits, seinni virdur skrivstovustjóri í landsstýrinum, Hans Andreas, sum virkaði í danska
