politikkur í grundini snýr seg um. Men tá vit velja ein stjórnarleiðara, so er kravið til hann sera einfalt: Hann skal stýra, hann skal skera ígjøgnum, hann skal taka avgerðir. Tað er tí, at Føroya Løgmaður
fara aftur um, uttan at hon hevur givið okkum øllum nakað at hugsa um. Søgan snúði seg um nakað so einfalt sum at brúka endurskin. Hon snúði seg um stóra vandan hjá gongufólki í ferðsluni hesa myrku ársins
minsta lagi tann hálva tíman, sum skal til heimaarbeiðið hvønn dag. Hóast tað ikki kann sigast so einfalt, at lærarar bara skulu læra børnini at lesa, skriva og rokna, so er tað uppgáva hjá foreldrunum
biðið um innlit í búroknskapirnar fyri øll feløgini, sum løgmaður hevur varðað av. Men so einfalt er tað kortini ikki. Hóast allir partafelagsroknskapir eru almennir, so eru búroknskapir
kommunuval er ikki at val millum fullveldispolitikarar ella sambandspolitikar. Valið er einfalt, og kravið er einfalt. Vit skulu velja fólk at stýra okkara kommunum, sum taka sosialu viðurskiftini inn at
er legitimiteturin hjá hesi samgongu. Uttan flatskattin, so er samgongan ikki til. So einfalt er tað. Men fyri føroyska veljaran hevur tað nógv størri týdning, at til dømis Miðflokkurin
marknaðartreytum, heldur enn í einum heimagjørdum kartellmarknaði. Kravið til politikararnar er einfalt: Brúkið ikki bara orð! Vísið tað heldur í gerðum! Leggið eitt lógaruppskot fyri tingið,
vit kenna tað úr øðrum londum, er púra óhugsandi her hjá okkum. Í flestu londum er valið so einfalt. Reytt ella blátt, borgarligt ella sosialdemokratiskt. Ein semja um stjórnarskipanina hevði
ikki er tikin av. Tey hava øll skyldina. Tey hava útnyttað hesa skipan til egnan fyrimun, so einfalt er tað. Høvdu fjølmiðlarnir ikki sett ljóskastaran á málið, so var hendan skipan ævugt galdandi
fólk skifta hugsjón. Men skulu vit framhaldandi taka flokkarnar fyri fult, so er kravið so einfalt sum tað, at flokkarnir seta valdu umboðunum krøv. Tað skapar virðing.