pínu, men av pínum: Teirri sálarligu sum depressjónin gevur henni. Og teirri likamligu sum fibromyalgi'in gevur henni. Hóast hon orkar illa upp, so fer hon kortini á føtur henda morgunin. Hon veit, at tað
inngongd, og tá onkur kom at keypa og læt hurðina upp, ringdi klokka, og Mina tanta fór oman i handilin. Mitens greiðir frá, at har kom genta at keypa hatt. Reyða rósu ynskti hon á hattin. Mina spyr, hvørju
so vit mundu dottið. Nú var knappliga kavaroksódn. Hetta dámdu okkum einki. Víst høvdu vit stormin í ryggin, men vit sóu einki, ikki so frægt sum okkara egnu føtur. Eisini skuldu vit fara um Hoydalsánna
sleppa um ánna, men sum ikki kláraði at leypa. Eg helt tað vera synd í henni, so eg tók hana í føvningin og leyp uttan at fara í ánna. Hetta var abbi errin um, og tók tað sum eitt prógv um, at eg hevði arvað
rak á land í Porkeri. Lukturin var ramur, og fólk tosaðu um, at tað var úr slíkum djórum, at margarin varð framleitt. Tí fekk margarin altíð mammu at hugsa um henda rotna stórhvalin. Mamma dugdi væl at
heilanum ella okkurt líknandi, og tí mátti hann skjótast gjørligt koma undir viðgerð av serfrøðingi. Ætlanin var, at sjúklingurin skuldi flytast til Edinburgh, har hann skuldi leggjast undir skurð sama kvøld
uppvaksin hjá abbanum, har teir vóru kendir grovátarar. Óla Jákup svaraði aftur: »Ja, bróður, so má hasin steinbítur hava verið ein fittur murtur á Nóa døgum.« »Nú kom hann aftur við sínum klókskapi,« svaraði
malargróti innast. Fleiri ár seinni í 1974 vóru lutir, stevnustykki við skrúvuútgerðini, av ”Kalli” funnin í fjøruni við ”Stóratanga”. Tað vóru Alfons Sigurðsson og Obert Danielsen, ið funnu hesar lutirnar
vóru tvær gentur, sum arbeiddu á sjómansheiminum. Onnur teirra gekk framvið og glósaði við, at “hasin er góður við mammu sína”. Men tað var so sjálvsagt, at man lat altíð hoyra frá sær, um tað var møguligt
kemur ein blóðfloymur fram úr henni. Tá hendir tað óvæntaða, at hon raknaði við aftur. Tá var læknin farin frá henni sum deyða. So merkiligt kundi tað vera. Tá var eg 14-15 ár. Mamma livdi fýra fimm