salin, tá øll hesi ungu fólkini, dreingir við ringum í nøsini og gentir í nalvablusum knappliga slógu ring og fóru at kvøða til tónleikin frá pallinum. Ein slíka samanrenning millum gamalt og nýtt havi eg

nú. Eg havi sjálvandi eina søgu saman við Føroyum. Sjálvt um tað eru 23 ár síð­ani, so havi eg enn ringt minn­ir frá dystinum, sum vit taptu. Tapið kom illa við og kensl­an eftir dystin var bittur, sigur

seinastu royndina. Minnist eisini væl, hvussu ringt eg hevði tað, tann dagin eg og Petur fóru til Havnar at fáa svarið úr Danmark. Eg haldi, at tað var líka ringt, sum fyrstu ferð eg fór til Havnar eftir svari [...] væl fyri kropsliga, sum eg var, tá eg bleiv sjúk. Harafturat át eg hampiliga sunnan mat. So tað var ringt at læra kroppin at kenna aftur aftan á alt hetta, sigur Ruth á Plógv. - Í fyrstuni livdi eg í einum

sjúkrabil. - Eg spurdi, hvat eg so skuldi gera? Jú, eg mátti fáa fatur á kommunulæknanum. - Eftir at hava ringt ymsa staðir, fekk eg so fatur á einum lækna og greiddi honum frá støðuni. Tá ið eg hevði greitt honum

og tá hon kom heim, so segði hon, at babba var deyður. Eg hevði tað ræðuliga, ræðuliga, ræðuliga ringt, sigur Kristina róliga. ? Eg varð púra sjokerað. Eg minnist, at eg fór inn í kamarið og sovnaði so

millum Fólkaflokkn og Tjóðveldisflokkin slitnar, sigur Jørgen Niclasen. Endin er so illa meltaður, at ringt er at spleisa hann aftur. Tað er alment kent, at tað hevur ikki verið serliga flótt millum flokkarnar

peningurin kann brúkast til eitt tilboð, sum líkist einum eftirskúla, hevði tað verið fínt. Annars er ringt at skilja ætlanina við at lækka aldurin fyri at fara á ein háskúla, tí tað er eitt sindur ógreitt

Tað er ringt at ímynda sær, at 38 ára gamli Poul Eiden Müller nakantíð hevur havt trupulleikar við vektini. Cowboybuksurnar sita, sum tær eiga, og svarta T-blusan liggur leyst at bringuni. Í einum taki [...] døturnar upp í fangi ella at beistast við tær á gólvinum. - Kropsliga hevði eg tað í allar mátar ringt. Men tað nívdi meg sjálvandi eisini sálarliga, at eg ikki kundi spæla við míni børn, ella ganga ein

syngja. Onkuntíð er tað ringt at læra at duga alt uttanat sum eg skal siga. Tað eina orðið í "Pinocchio" ­ eg minnist ikki, hvat tað var ­ kundi eg bara ikki siga, tí tað var so ringt at úttala, sigur Sigmundur

var onkur fremmandur, ið vildi rósa mær. Men so hoyrdi eg, at tað var Jóhan í Kollafirði, sum hevði ringt. Tað var heilt ótrúliga stuttligt, og raknaði eg tá ordiliga við. Hann vildi bara rósa mær fyri mítt