sjónleikurin hava kostað okkum so øgiliga nógv – í pengum og búskaparligari menning, burturspiltari orku, vantandi fólkaræði og vantandi abyrgd. Tess fyrr, vit koma til ta sannkenning, tess betri menna
kappast um endabrúkaran. Um kapping bert verður um framleiðsluna – tað vil siga at aðrir veitarir selja orku til SEV, ið síðani einsamalt selur til endabrúkaran, verður tað SEV, sum einsamalt sølumonopol, sum
dyst í senn. Hesa ferð vísti gongdin, at vit næstan komu afturíaftur, og at vit høvdu nýtt so nógva orku til at fáa um endan, at eingin luft var eftir, tá ið teir beinanvegin eftir annað málið hjá okkum
eini tilgongd at leggja um til elbilar generelt. Somuleiðis eru vit í gongd at leggja um til grøna orku okkara bygningum. Og í sama sambandi samráðast vit við veitarar um møguleikarnar fyri at leggja um
at hava eina sterka tilbúgving, ikki minst tá ræður um atgongd til neyðsynjarvørur sum mat, vatn, orku, heilivág og aðrar neyðsynjarvørur. Hann leggur afturat, at Føroyar hava eina tilbúgving, har eitt [...] tørvin á at eiga olju á goymslu. – Annars er tað so, at tess skjótari vit fáa lagt um til grøna orku, tess minni tengd eru vit at hava olju á goymslu, og harvið verða vit eisini minni ávirkað av støðuni
halda, at ferðafólk eiga sjálvi at rinda fyri korona-kanningina, hava tey ikki brúkt serliga nógva orku upp á at loysa tað málið. Men tað verður kannað, hvussu tað kann lata seg gera. Og tað er ikki so
ving. Hetta hildu tey vera eitt sera tápiligt úttalilsi, tí so langt fram í tíðina høvdu tey ikki orku at hugsa. Tað segði teimum heldur slett einki um, hvussu drongurin fór at klára seg. Allar tær óteljandi
nátúrlóg, at kroppurin hevur munandi lættari við at goyma feittið vit eta enn við at gera feittið um til orku. Tað verður heldur ikki lættari av tí sannroynd, at matur sum inniheldur nógv feitt ofta kennist lítið
m myndum og teksti um grindadráp. Hon vísir á, at nú hava føroyingar sett sær fyri at leggja alla orku í at menna ferðavinnuna og hon heldur at myndugleikarnir áttu at víst arbeiðnum størri virðing, enn
hatta at fara á Skálatrøð, tí tað er so dýrt, at tað er óhoyrt. Hevur Tórshavnar Ítróttarráð ikki orku til at skipa tað øðrvísi, eiga onnur eisini at fáa rættindi til at skipa fyri á ólavsøku, heldur hann
