longur burtur var mylnuhylurin. Hendan fitta gentan og eg bygdu okkara heim her, fingu børn og hava búð her síðan. Børnini høvdu teirra spælipláss í ánni; seinni fingu tey børn, sum eisini elskaðu at fara
m í húsunum, og eitt í hjallinum. Húsini átti hann sjálvur, men hevði latið fyrrverandi unnustuna búð í húsunum móti at hon rindaði fyri hita og el. Hann átti ein son saman við hesi fyrrverandi unnustuni
Hetta er bók um ta gomlu bygdina á Velbastað og tað fólk, har hevur búð. Rithøvundurin er velbastaðmaðurin Leon Andreassen. Bókin lýsir bygdina hús fyri hús, býling fyri býling. Hon greiðir frá ognarv
Ferry andaðist sum smágenta, meðan hini eru farin, eftir at tey eru vorðin tilkomin. Hjúnini hava búð í Lopra síðan 1948. Signhild starvaðist eitt skifti á spinnarínum í Havn, síðani í handlinum hjá Poul
Norðurlandahúsinum í gjár. Saman við konuni kom hann til Føroya í vikuskiftinum. Sum diplomathjún hava búð og ferðast í sera nógvum londum og hava framvegis góðan hug at ferðast. Hans Blix, ið eitt stutt skifti
las niðri. Heðin hevur arbeitt bæði í Tailandi og í Jordan. Tey keyptu hús í Humlebæk, har tey hava búð. Tey fingu trý børn. Tvær gentur og ein son. Døturnar arbeiða sum djóralækni og biologur, sonurin er
nakað vit gleddu okkum til hvønn sunnudag. Tinafastur hevur nú í fleiri ár verið minnisveik og hevur búð á Ellis- og Røktarheiminum í Runavík. Men fyri tað verður Tinafastur ikki gloymd. Tí skal hon fáa hesa
Men vit fingu skjótt at vita, at talan var ikki um eina “tunnu”. Regin Grímsson Eysturoy, sum hevur búð í Hafnarfirði í mong ár fortaldi okkum, at talan var um ein bakarameistara, sum átti tey løgnu, gulu
Tann dagligdagurin er ein farin tíð. Mammu dámdi væl at hava síni rundan um seg, og tann sum hevur búð og verið inni har, hevur kent hennara fjálgu hendur. Hon spardi seg ikki at hjálpa, hvar og nær tað
vitjað føroyingar á øðrum deildum, og nógvir føroyingar liggja á Ríkissjúkrahúsinum. Fleiri høvdu búð á Hotell Tórshavn, hesum føroyska baklandinum áðrenn innlegging, og har búðu eisini avvarðandi. Á
