nevna tað, "fætter- og kusinesamfelagi", har journalistar javnan viðgera mál, sum teir á ein ella annan hátt hava tilknýti til, t.d. sosialt, átrúnaðarliga, arbeiðsliga, familjuliga o.s.fr., og við hesum
bráðfremja eitt fleirmentað samfelag í Danmark, soleiðis at vit øll kunnu semjast og skilja hvønn annan. Danska tíðarritið Faklen umboðar hesi sjónarmið á ein meiri ekstreman hátt. Men eingin kann vera
a bólkaðir sum mið-høgra flokkar. Í báðum londum hevur Javnaðarflokkurin verið einaráðandi eftir annan veraldarbardaga, meðan kristiligu flokkarnir í Noregi og Svøríki hava, saman við øðrum flokkum, roynt
grundlógina, flaggið, tjóðfuglin, tjóðarhetjur, tjóðsangin, danir hava tó ongan Tjóðarinnar Dag, annan enn Grundlógardagin. Vit síggja tjóðskaparligu ikonografi á øllum niveaum, frá passinum (Jellingestenen)
verður krav sett um, at tímatalið til venjingar er stórt. Vant verður tvær ferðir um dagin. Um hálvan annan tíma fyrrapart og so einar tríggjar tímar um kvøldið, og alt í alt gevur hetta góðar 20 tímar um vikuna
allan heim uppliva vit eina økta gransking av keldum, ið hava týdning fyri mátan vit skilja hvønn annan. Hjálandavald um allan heim hava gjøgnum søguna sett í verk kanningar, ið á ein hátt vildu legitimera
álop á føroysku læknarnar, hann sigur m.a. um hesar, at báðir læknar tosa niðursetandi um hvønn annan, og at hesir eru bæði ómøguligir og ódugnaligir. Tvey lyndiseyðkenni, ið mangan finnast saman, enn
heimur er ein sjónleikur! Fulurl av dárum, ið á allan hátt bert halda gang og sveima millum hvønn annan!". Desiderius ERASMUS úr: "Dårskabens pris" frá 1511 (kendur sum Erasmus frá Rotterdam f. 1469) "
eitt sindur um tingini. Og sum dugur at finna ta rætta fram. Tað ber eisini til at eggja uppá ein annan máta: míni foreldur vóru í síni tíð bangin fyri, at eg lítlibeiggi mín ikki nakrantíð fór at tíma
skínur í eygunum hjá tveimum svágrum ella systkinabørnum, tá ið teir forklára, at teir rokna hvønn annan fyri beiggjar og at teir standa saman alt lívið, bæði í góðum og ringum. Áðrenn eg fór til Mauritius