Broytingar Vit fregnast, hvussu tað stendur til við fólki her á Finnafjørðinum, og hvat tey liva av. Nei, her er lítið fólk. Onkur garður er frágingin, og tað er ilt at fáa unga fólkið at støðast her. Tað

drotningina í sjónvarpinum, tá ið hon var í Føroyum. Hon var kanska og vitjaði teg? spurdi eg konuna. - Nei, men tey ungu er vøkur. Hon hevði sæð Frederik og Mary í einum myndablað. - Mary er bara so vøkur,

Samgongan heldur tað verða í lagi, at ófaklærd ikki kunnu liva av at arbeiða 40 tímar um vikuna, nei tey skulu arbeiða longur og kanska heldur ikki hava feriu. Tað økir um stættarmunin, tá ið kanska ein

mongu árini. Tað er heilt óhoyrt uttan fyri landoddarnar, tá ið politikkarar siga við journalistar: Nei, eg vil ikki úttala meg til tín, men eg fari sjálvur at skriva um hetta málið í bløðunum. Tí verri [...] við síni fullu fimm, og tá er skjótt, at hann eisini heldur seg vera føran fyri at koyra bil. Men nei. Nú byrjaði aftur manupulatiónin í tjóðveldisflokkinum, ein sjónleikur, sum tók tann mest forheraða

slapp at tala? Ella úrslitið av tí, ið fólkið talaði? Var tað ein fiasko, at 574 fuglfirðingar søgdu nei. – 85% av fuglfirðingum atkvøða ímóti, at Eysturoyggin verður ein kommuna. Hví gera teir tað? Jú, tí

hetta eru skuggamyndir. Forhangi var ein skilnaðarveggur. Orsøkin til skilnaðin eru vit menniskju. "Nei, tað eru misgerðir tykkara, sum hava gjørt skilnað millum tykkara og Gud tykkara; syndir tykkara hava

verður í NN í kvøld kl. 20.00. Men tað gekk ikki, hóast eg sjálvur skuldi gjalda fyri kunngerðina. Nei, fekk eg at vita frá útvarpsperfektiónistinum, teir kunngjørdu ikki møtir, men eg kundi gott sleppa

kalla tað, akutt myokardieinfarkt. Ynskja tit eina obduktión? – Nei, svarar Kári. – Vilja tit hava nakrar prøvar; alkohol ella medisin ... – Nei! Einki bendir á nakað ólógligt. Her er einki í hesum, staðfestir

"Ágæt sildarskip!" Eg sigi við hann: "Vilt tú leiga tað?" "Ja" svaraði hann: "Half and half!" "Nei, nei", svaraði eg: "Eg má fáa alt kontant!" So sigur hann, at um eg var áhug­að­ur, so skuldi eg bara [...] mátti so útvega hesar pengarnar. Ringt at útvega fígging! Eg gekk so frá manni til mann, men fekk "nei" allastaðni, har eg kom. Eg fór eisini til Andrass Samuel­sen, løgtingsmann, nú eg búði í Fugla­firði

ongantíð verið í Føroyum, sigur Mikael. - Kanska tú kundi funnið tær eina føroyska damu nú, svari eg. - Nei, nú eri eg for gamal til tað, sigur hann smílandi. Eg takki fyri túrin og prátið, og hann smílist,