fyrsta bústaði, eru vit tá petti friari enn tær tjóðir, ið vit ikki ynskja at samanberast við? “Ein tjóð sum drepur síni børn í móðurlívið hevur mist sína sál” segði Móður Teresa. - Frú Forkvinna / Harra

vit ongantið gloyma tann týdning okkara lista- og mentanarfólk hava og kunnu hava fyri okkum øll sum tjóð og fólk, og her haldi eg Óli P er nettupp eitt dømi um, hvussu týdningarmiikið tað er at unna og geva

landi, at hesin politiski meiri­lutin, sum hevur framt eitt slag av stjórnarkvetti og karaktermorði á Tjóð­veldi, ikki sleppur at krøkja seg til valdið bara við tí stevnuskrá at halda stórum parti av føroyingum

virðir lógina? Hvussu kann man argumentera skilagott móti teirri misskiljing, at mentanin hjá eini tjóð skal myndast av eini reklamu-fyritøku, og at føroyingar skulu seljast, sum frílufts-statistar í okkara

um í bretskum øki, má sigast, at Føroyar eru komnar eitt týðandi stig nærri eini oljuframleiðandi tjóð. At kolvetni eru staðfest í okkara undirgrund, og at stór fund eru gjørd so nær markinum, eru alt

heldur eingin ivi um, at Føroyar hava sjálvsavgerðarrætt og lúka øll fólkarættarligu eyðkenni sum tjóð. Fólkarætturin hevur tó tann veikleika, at fólkið ikki kann stuðla nakran rætt upp á fólkarættin. [...] ikki fær gildi, men verður lagdur í eina skuffu fyri at bíða, til vit einaferð gerast sjálvstøðug tjóð, og enntá við eini sera ógreiðari áseting um gildiskomu annars. Grein 57 í uppskotinum er nevniliga [...] vit ikki samdir um”. Nú til seinast eru tingfólk eisini farin at kjakast um Føroyar eru ein ”kristin tjóð”. Allar hesar útsagnir bera týðilig boð um, at stjórnarskipanin als ikki er búgvin til nakra støðutakan

málrættaðan politikk fyri at røkka hesum málum, tá eru tað nærum ikki mørk fyri, hvørji mál okkara tjóð kann røkka. Tí fólkið vil og megnar so ómetaliga nógv meira enn tað, ið núverandi politiska leiðslan

at vit savnast á ólavsøku. Hetta er hátíð, ið myndar okkara samanhald, samleika og felags lagnu sum tjóð. Okkara land, sum vit eru so ómetaliga góð við. Árini ganga, og tíðirnar broytast, men allatíðina [...] varð endurreist við nýggjum eigarum. Og drúgt makrelstríð tók seg upp við ES og Noreg, tí vit sum tjóð stóðu fast við okkara rætt til ríkidømið í havinum. Avbjóðingarnar hava verið nógvar og truplar, men [...] búskaparvøkstur er, at vit flyta okkum frá at vera rávøruframleiðara til eina matvøruframleiðandi tjóð. Ein arbeiðsbólkur verður settur at orða ein politikk fyri matvøruframleiðslu og gera eina ætlan fyri

tyngst í hesi røðu. Sjálvbjargni er, sigur røðan, aðalmál hjá einum og hvørjum samfelag, fólki og tjóð. Málið er miðvíst at fáa ein sjálvberandi búskap, soleiðis at vit gerast fíggjarliga óheft og skapa

at trívast her ‒ tað er fremsta merki í okkara skildri, nú vit savnast á ólavsøku. Sum samfelag og tjóð standa vit fyri stórum avbjóðingum. Vælferðin er eingin sjálvfylgja, og fólkavøksturin, sum vit fyrr [...] børn. Tí so nógv, sum politiski myndugleikin kann og skal gera, so liggur lagnan hjá eini og hvørjari tjóð í hondunum á fólkinum og harvið lutinum hjá tí einstaka føroyinginum. Eg kenni meg sannførdan um,