leiðin skuldi ganga. Í 1957 fór tú pabba til Danmarkar, á Nørre Nissum seminarum, sum fyrsti føroyingur nakrantíð. Her bergtók tú, hesin føroyski unglingurin mangan vestjyda, við tínum serliga verumáta
1987. Men tað var skjótt, at eg beit merki í Jónbjørg, sum skaraði heilt framúr – uttan at taka nakað frá nøkrum av hinum. Hennara líki fannst ikki. Hon hevði eitt so serligt, handalag og sinnalag
skapur, og tá fóru vit út í Eysturdjúp við gørnum aftaná Íslandstúrin. Tá var henda sildaveiðan nakað nýggj. Hetta gekk væl, og vit fingu 1.360 tunnur tað fyrsta árið í 1953. Ósi var eitt av teimum
altíð var ein sjálvfylgja tá í tíðini. Danbjørg var eisini ógvuliga hjartagóður og hann vildi ikki at nakar skuldi treingja. Hann gjørdi nógv fyri at hjálpa teimum, sum ikki vóru so væl fyri. So tað var ikki
viljað nortið hann seinasta mansaldurin – uttan Sambandsflokkurin. Tað hevur verið sera illa sæð, um nakar hevur dittað sær at borið upp á mál, at ES limaskapur kanska er gongda leiðin hjá Føroyum, hóast
og spenningurin dirraði í luftini, hóast ÍF sá út til at vinna seg framum. Og so hendi brádliga nakað ímóti endanum á settinum, sum kundi havt kostað ÍF alt, um talan var um eitt annað lið. Spælandi
kunnu akkurát tað sama siga tað beinanvegin: Eingin útlendskur íleggjari fer at seta eina krónu í nakað virksemi, sum Johan Dahl og hetta landsstýrið hava við at gera. Tað sigur seg sjálvt. Eingin
ein av sjey líknandi trolarum, sum KGH tá lat byggja. Teir vóru meira framkomnir og størri enn Nuuk. Nakað til støddar sum Ran í Hósvík. Hesir trolarar riggaðu sera væl í mun til Nuuk. Tá flutti Ingolf
Í dag geri eg blóðpylsu. 13. januar Barometrið vísir meira enn orkan, men enn merkist einki til nakað. Springarar fylgja skútuni í hundraðtali. Nú hava vit loddað. Dýpið er 100 favnar. Himmalin er
reypa og bíða, meðan almennar krónur av sær sjálvum renna inn í kassan – sjálvt um vit gera nakað til nyttu – ella ikki. Tí hetta er bara ikki veruleikin í privata vinnulívinum, og tá tað
