bjørt. Teir kundu rokna við at fáa somu lagnu. Men tá er tað, at Ziska Jacobsen tekur uppá seg at svimja í land, hóast hetta tyktist óðamannaverk. Men úrslitið kundi bert gerast verri við einki at gera [...] blivið ljóst: ”Er tað nakar, ið setir seg føran fyri at fara fram á sprytið at vita, um Ziska kann svimja í land?” Tað gekk ein góð løta, eingin segði nakað. Tá vísti tað seg, at eg fekk bæði kreftir og

vit kundu sleppa í Sandagerð at svimja. Tað var í lagi, men vit fingu boð um at vera skjótir aftur. Har vóru tveir hyljar. Ein var longri uppi, har eg lærdi meg at svimja. Árini gingu, og mann skuldi k

summar, eg var norðuri á Trøllanesi og sat úti í Rókini og fleygaði lunda, sá eg ein stóran kalva svimja nakað undir vatnskorpuni. Knappliga rendi hann uppeftir og svølgdi ein teista. Hann var beint undir

plagdu at fara útferðir saman við mammu. Vanliga fóru vit yvir á Boðanes, har vit eisini plagdu at svimja á sjónum. Pápi gekk eisini í kirkju og hevði okkum við. Var ikki farið í kirkju bleiv lisin lestur

gomul. Tað vóru tvær gentur saman við henni. Onn­­ur var 11 og hin var 12 ár. Tær dugdu ikki væl at svimja. Maria hevði ein krans at halda sær uppi við, men hon var dottin úr honum, og hon hevur ikki klárað

sigur Heðin. - Ríðing er ein spennandi háttur at mýkja vøddar. Onnur ganga regluliga til fimleik, svimja og vitja fitness-sentur o.a. Eg havi ríðingina, sum bæði mýkir likam og sál, og eg ríði, tá ið eg

nógv var til av. Úr havhesti vóru gjørdar frikadellur og eisini forlorin hara. Poul lærdi børnini at svimja Tað vóru um 40 børn í skúlanum hesa tíðina. Beiggin Leivur, sum var fýra ár eldri enn Margreth, fór [...] almennur ítróttarráðgevi. Hann fekk gjørt svimjihyl í bygdini, tískil komu børnini eisini at læra at svimja. Men skil skuldu vera í! Hylurin var býttur í eina deild fyri gentur og eina fyri dreingir. Tað vóru

gloymd. Hjalmar Hátún var lærari í Svínoy frá 1924 til 1938. Hann legði dent á at læra børnini at svimja. Tí var ein svimjihylur gjørdur nærindis bygdini. Hetta kom rættiliga Hjalmari til góða ein dagin

hevði fingið hann á rættkjøl. So kom skiparin, Óli Fossaberg, svimjandi móti mær. Eg bað hann ikki svimja her, tí jollan var brotin. Óli svam so til Jógvan Elias, og teir bugseraðu so bátin uppá síðuna av

Bretlands. Gunnvør gjørdi nógv av at ferðast norður til Eiðis at vitja ommuna og abban. Hon plagdi tá at svimja í Múlavík. Á Eiði plagdi hon eisini at fara til neyta og hoyggja. Eisini plagdi hon at vitja til