í dagligdegnum og í samfelagnum sum heild. Hevði altíð tíð at lurta og hoyra tað ein hevði upp á hjarta og stuðlaði við tíð góða orðinum. Mamma hevði eina stóra vitan. Spurdi tú hana um okkurt, ja so hevði

verði hjá tykkum. Blíðar heilsanir Laura Mary Jacobsen “Hann lekir tey, ið hava eitt sundurbrotið hjarta, og bindur um teirra sár”. Sálmur 147, 3 vers.

elskaði sonur, sum eisini fekk navnið Regin. Bert 20 ára gamal. Nú fýra mánaðir eru farnir, grætur hjarta mítt enn. Mínir tankar eru hjá tykkum øllum góða Rannvá, Jákup, Beinta og Dánjal. Tit hava mist eitt

nýtti hon als onga uppskrift, men komponeraði sjálv sum ein annar virtuosur. Mia hevði eitt stórt hjarta fyri øðrum – ikki minst fyri teimum veiku og smáu í samfelagnum. Hon hevði altíð eina fína kenslu

og hvussu tað eydnaðist at fáa góðar karmar á einari nýggjari hoyriklinikk. Tað lá Regini nógv á hjarta, at umstøðurnar vóru tryggar og góðar á hoyriklinikkini. Hann var eisni áhugaður í at kunna um h

Emma sera tilvitað um samfelagsviðurskifti, og serliga vóru tað tey veiku í samfelagnum, sum stóðu hjarta hennara nær. Hetta hjartamál hennara kom eisini til sjóndar í hennara virkna limaskapi í Meginfelag

er í sær sjálvum tann vit ofta hugsa mest um, og tað untist okkum øllum at vera hjá, tá hansara hjarta ikki orkaði meir. Einari slíkari løtu kunnu vit vera takksom fyri. Soleiðis vil eg gjarna, saman

at hugsa um hini. Orð eru ov fátæk at lýsa teg sum menniskja. Ein vøkur stillfør kvinna við opnum hjarta, har altíð var rúmd fyri øðrum og við heilt serligum evnum, at savna troysta og hjálpa. Tú vart

við vissu bert á tíni lyfti, Harri kær’, so ei trúar djúpa frið eg missi, sum títt orð bar mínum hjarta nær! – Vil í lund mær stúran taka ráðið, veit mær styrk av tíni faðirhond; bert ein dag, eitt bil

at hann vitjaði okkum. Kaj hevði áhuga fyri ítrótti, og sjálvsagt lá fótbóltsliðið TB honum nær at hjarta. Hann var ein íðin kirkjugangari, og tað seinnu tíðina vitjaði hann javnan samkomuna Vitnið í Hvalba