um, at tey vildu kappast at geva hinum partinum tað besta og tæna hvørjum øðrum á bestan hátt. Tað sást aftur á húsunum og á umhvørvinum inni og úti, tí snøggari hús var neyvan í bygdini hesa tíðina. Mia [...] Mia fór at arbeiða á Hafnia og nøkur ár seinni á nýggju Frímerkjadeildina. Har var hon, til hon gavst fyri aldur. Tey nutu síðan eitt virkið eftirlønarlív. Andrew var vaktarmaður á Skipasmiðjuni og hevði [...] hjá J. Dahl á Gørðunum. Gunnar var sonur D. J. Danielsen – gamla sýslumann – úr Søldarfiri. Sostatt var hann beiggi Victor Danielsen, og syskinabarn við menn sum Dollan – missionerin og Magnus á Kamarinum

farmaceutur og kom til Føroyar at arbeiða í 1945 á Tjaldurs Apoteki. Har var hon til hon fór frá fyri aldur í 1981. Hon var gift við Knút Wang, blaðstjóra á Dagblaðnum, og tey høvdu sonin Sverra. Anette ferðaðist [...] Seinastu árini tá hon kendi seg einsamalla og ikki longur fekk gingið runt í Havnini, sum hon plagdi, tosaði hon onkuntíð um at fara niður aftur, men helt kortini, at tað var her, hon hoyrdi til. Anette er [...] øllum starvsfólkunum á altjóða skrivstovuni. Hon tordi eisini alment at standa fram og finnast at órættvísi. Mangan skrivaði hon persónliga til framstandandi persónar fyri at vísa á, at hon var ónøgd, tað

, fór hon á húsarhaldsskúla í Klaksvík, síðani hevur hon gjørt ymist, hon hevur verið á skúla í Noregi, arbeitt millum eldri og passað børn. Nú hon andaðist, arbeiddi hon á verkstaðnum Vón á Argjum. Sum [...] sløknaði, arbeiddi hon á Verkstaðnum Vón, har dámdi henni frálíka væl, og tey á verkstaðnum vóru góð við hana. Sum vanligt til jóla skuldu tey geva starvsfólkunum jólagávur, men onkur helt tá fyri, at “Anja [...] trænum sá hon verðina, hon sá allar vinklar av fjølbroytni lívsins, hon fekk eyga á Jesus og fylgdi Honum. Hon fekk eisini eyga á so mong onnur fyribrigdi, og hon fylgdi við, har lívið gekk fyri seg. Hon var

hann metti mína hjálp verða verda at biða um. Mong ár seinni, tá Anker aftan á eitt langt tíðarskeið á sjónum, legðist upp á land, gjørdust vit báðir arbeiðsfelagar, og hetta er annað av teimum báðum t [...] hann kendi seg betur, eftir at hava verið innlagdur á Landssjúkrahúsið í nakrar dagar. Tað er torført at ímynda sær, at hann ikki er ímillum okkum longur, tómrúmið er ásýniligt, og saknurin er stórur, fyrst [...] um hann helt tað ganga ov seint fyri seg. Men mangan mundi Anker vera hentur, tá okkurt væntaði, ella amboð og tilfar skuldi flytast ímillum, og ikki var altíð so gott, um ikki fekst fatur á honum, tí

. Kom Andrea á vitjan, vart tú altíð klárur at geva henni eitt stórt klemm. Soleiðis vilja vit altíð minnast teg, góða barnið. Nú ert tú ikki millum okkum longur, men vit vitja teg enn. Á tínum flotta [...] prógvaði tú, at tú vart eitt mirakul! Tú kláraði tað, sum ongin lækni helt var møguligt. Tú vart ein hetja! Hóast drúgva byrjan á lívið, vart tú altíð í góðun lag, og fekk man altíð eitt smíl. Tú elskaði [...] 11012015 Aron er, var og vil altíð vera ein hetja! Lítli skatturin bleiv føddur 14 oktobur í 2013, á Suðuroyar Sjukrahusi. Eg vitjaði teg, tá ið tú bert var 2 tímar gamal. So yndigur og perfektur prinsur

mánaða eftir at Christian andaðist, kennist tað sera tungt at hugsa um, at hann ikki er ímillum okkum longur. Christian var eitt menniskja við nógvum talentum og góðum eginleikum, ein góður maður og pápi, ein [...] og síðst men ikki minst, ein vinur ið ein altíð visti hvar ein hevði. Eg kann ikki seta dagfesting á nær ið vit komu at kennast, men frá vit fluttu til Klaksvíkar at búgva í 1984 visti eg hvør tú var. [...] okkara samveru, tú var góður í ráðum, og gott var at tjakast við teg um ymisk politisk mál ið vóru á skránni. Eg avloysti Christian í sjúkhússtýrinum tíðliga í 90’unum, og ringdi hann beinanveg og ynskti

setti punktum á okkara tíð í fólkaskúlanum við eini rimmar danmarksferð. Eingin lærari vildi koma við okkum, men tað helt ikki tær aftur og vit fóru avstað við bara einum lærara. Tú hevði álit á okkum tannáringum [...] Hetta er alt ov tíðliga og óveruligt fyri okkum. Sjálvt um tú ikki longur vart ein partur av okkara gerandisdegi, so hevur tú altíð á ein ella annan hátt fylgt okkum. Tú vart flokslærari hjá okkum øll [...] listiliga kom upp á loftið og ætlaði at skelda. Onkuntíð kundi tú gerast ræðuliga illur og skelda nógv - men tá hevur orsøkin eisini verið góð. Tað var ikki altíð lætt at hava tamarhald á okkum, og í dag

eitt virkið menniskja, dugdi væl at leggja til rættis, fekk tað frá hondini, hon hevði ætlað og hon helt á, til hon hevði rokkið málið. Hon var avgjørd og visti tú tí altíð, hvar tú hevði hana. Eydna sat [...] Blindastovn. Hennara góðu eginleikar gjørdu, at hon var góð at samvinna við. Síðan gongd kom á vevistovuna á Føroya Blindastovni, hevur Eydna myndað hana sum vevari ? altíð stundisliga og vælgjørd. Hesi [...] hálvagekki, vitnar um mannaverk, sum ikki á hvørjum sinni fær vovið sína lagnu, sum ætlað. Hóast Eydna royndi at berjast móti herviligu sjúkuni, bar ikki til at vinna á. Tykkum, sum mistu, sýna vit okkara djúpu

mamma ringdi: Eftir nærum eina viku á truplari sjúkralegu við eyðsýndum líðingum hevði omma givið upp ondina og var nú ikki millum okkum longur. Tá eg eina løtu seinni stóð á vegnum niðan í Heygadal og leit [...] henni var tá Landsfelag Pensjónista helt eldradag í Vestmanna í august 2008. Omma spákaði sær einsamøll ein túr niðan í høllina henda dagin, og endaði á forsíðuni á Sólsetri, blaði teirra eldru, sum kom [...] hon gjørdi okkum og gávurnar, sum bara gjørdust fleiri og fleiri sum talið á ommu- og langommubørnum vaks, men sum hon kortini helt fram at geva okkum langt upp í nítiárini. Omma dugdi tíbetur so deiliga

hann var fyri meg, ella tí at orðini á lepanum vatnaðust út og gjørdust ólesilig av tárunum, ið duttu á blekkið. Nú eg aftur setti mær fyri at fáa nakrar reglur á pappír, kom eg í tankar um ein eldri mann [...] síðurnar. Á lepanum stóð skrivað: “...eru vit ótrúgv, verður Hann tó verandi trúgvur, tí avnokta Seg sjálvan kann Hann ikki.” Hettar versið var ikki bara undirstrikað í sjálvum tekstinum, men skrivað á lepa [...] hann las. Hóast hann ikki kroysti sínar andaligu sannføringar niður yvir høvdið á okkum, so kundi hann tó onkuntíð – á rættari tíð! – taka til eitthvørt úr Bíbliuni, og tá vóru fáu orðini oftani meira