m. Á nýggjárinum og á Trettandu sást ikki farvegurin av nakrari sól í Oyndarfirði í ár. Tað var illveður báðar dagarnar. Oyndfirðingar eru eisini umskiltir um teir ikki heilt við vissu duga at siga frá

bakbrotið, sum kom frá verjugarðinum, gjørdi, at ikki bar til at liggja við brúnna á Høgabóli, tá illveður var høgt. Soleiðis gjørdist virk­ið á Høgabólið verri fyri enn framman­undan, eftir at havnin var [...] Galathea slapp út og kom til Bretlands í øllum góðum. Dagin eftir var veðrið batnað nakað, men illveður var enn. Tá fór Verdandi av Siglufirði, men hon kom ongantíð vegin fram. Fimtan menn fórust, tveir

glaður­nar vóru ikki til at síggja í myrkri­num. Teir ungu vóru við yvirlutan, og so var gjørt. Illveður var. Eina­ferð kom ein glaða. Snældan undir rúm­bekki, sum var drag­­festi, brotn­aði og eitt róp

ein grindakík uttan á sær. Hol vóru til høvdið og armarnar. So ein dagin teir vóru á útróðri kom illveður á teir. Teir vunnu ikki upp land, men settu upp í Mykinesi, og so segði Martinus: “Eg føldi meg

og Romsdal og vóru her og hildu frí. Tað beint eftir klokkan 17 í gjár, tá tað knappliga gjørdist illveður og ógvusligur torusláttur, at gentunar, sum vóru á Melshornet-fjallinum, vórðu raktar, tá toran

snarljósum og toruslátri. Hilde Aglen, leiðari á løgreglustøðini í Ulstein og Hareid, sigur, at illveður av slíkum slag er ikki vanligt í økinum. Hon vísir á, at tað vóru bara sekundir ímillum, at toran

beinanvegin. Tað er kanska ikki altíð so hugaligt at verða útpurraður mitt á nátt, tá ið tað er illveður, men hesum hava vit so liva við øll hesi árini. Skipanin ber eisini við sær, at Jóannes ella eg

mong hiðani av Argj­um borin fyri seinastu ferð til hvíldar í móðurjørð. Tann drúgva kirkjugøtan, ill-veður, brek og ellisvomm bóru mangan við sær, at lestur varð lisin heima. Tað mundi annars vera fastur

rættiliga hevur øtlað veðrið. Veðrið spælir nógv inn, tá ið ræður um svartkjaftaveiði. Í løtuni er illveður á leiðunum, og tað er ikki roynandi sum er. Men hann sigur frægari veður í kvøld, og síðan sigur

Ólavsøkuvikan hevur higartil verið framúr, og tað er púra víst, at talan verður undir ongum umstøðum um illveður. Størsta veður hóttanin á ólavsøku plagar at koma frá mjørkanum. Fyri einum tveimum árum síðani