mýtu, fólkasløgum, málum og mentan-um. Ein kann tí siga um persónarnar í bókini, at teir allir hava langan skugga, daga á einum trídimensjónalum lørifti, so at ein, meðan lisið verður, í heilum fær hug at

tað lati eg liggja. Og so fóru vit til gongu, eg og indrið. Hevði avrátt at ganga mær ein ordiliga langan túr eftir arbeiðstíð, so eg kundi vera so gorhungrað sum ongantíð fyrr, tá eg kom til hús, so vit

hildið, at tey gjørdust í ørviti. Men ikki bilti. Og alla tíðina sang ungi maðurin í leðurjakkanum langan, drynjandi og einstónandi afturvið. Undraðist viðhvørt á, hvussu tey funnu nakað stev til tónleikin

valdi leiðslan á T&S at hótta við at burturvísa álitisfólkunum. Hetta hevði við sær ein sjey viku langan arbeiðssteðg ? sum "endaði" við at Fíggjarmálastýrið og Starvsmannafelagið undirskrivaðu eina semju

eina viðmerking ella báðar tvær. - Eg tók meg saman. Fór upp, undir brús, smurdi mær og fór so ein langan túr. Tá møtti eg onkrum, sum spurdi, hvat var hent og eg fór at gráta. Men so fór eg til eina vinkonu

innan av Skálafjørðinum við mjólk­ar­bátinum, og soleiðis flætt­aðust okkara lív saman í ein lívs­langan vinskap, har vit at kalla hava verið sum húsfólk hjá hvørjum øðrum. Eitt hálvt ár í ófrælsinum á

Tað var miðverjin Pál Mohr Joensen, sum byrjaði álopið, sum førdi til fyrsta málið. Hann legði ein langan og høgan bólt fram í vinstra borð, Kristin tók í móti, dróg oman móti baklinjuni og legði so aftur

og tí at eg hóast alt framvegis skal gjalda minni fyri hesa loysn enn fyri at koyra ein ovurhonds langan umveg, sum tann politiska skipanin hevur tvungið meg til tey seinastu nógvu árini, og sum longu hevur

fingið so nógv skúlating. Og tað er gott, tí eg eri rættuliga ferdig, tá eg komi heim aftan á ein langan dag.

og tí at eg hóast alt framvegis skal gjalda minni fyri hesa loysn enn fyri at koyra ein ovurhonds langan umveg, sum tann politiska skipanin hevur tvungið meg til tey seinastu nógvu árini, og sum longu hevur