»Vi drager til Herrens hus!« Men tað er nakað annað at hoyra: Eg varð glaður, tá ið sagt varð við meg: »Vit skulu fara í hús Harrans!« Vit savnast í húsi Harrans á móðurmálinum leygardagin 9. sept. kl

var eftir hornaspark, og tá bólturin fór út frá og ingi fluktaði, vendi eg ímóti honum. Eg toygdi meg alt, sum eg var mentur, og eg nart akkurát við bóltin. Var tað so tú, sum skoraði? ? Tað fari eg ikki

aftur. Undarligt verður at fara oman at geva seyðinum og eingin abbi stendur í veindyganum og veittrar meg inn. Saknurin er stórur. Við hesum fáu orðum lýsi eg frið yvir abba mín.

okkurt, sum kann gerast eitt sindur lættari, og tað er hetta, sum eg fyrst og fremst fari at leggja meg eftir. Ítrottaliga er lítið, sum kann gerast betri, sigur Birgir, og sipar til, at HB ongantíð hevur

Allani Mørkøre, tá vit eftir dystin spurdur hann, hvat hann helt um avrikið móti dønum: Eg minnist meg ongantíð hava spælt so illa á landsliðnum. Hinvegin er bert at vóna, at tað er rætt, tá fólk siga,

uppskotunum til føroyskt sjálvræði, tí hjá landsstýrinum og tí hjá Javnaðarflokkinum. Eg kann ikki fáa meg at trúgva at innslagið hóskvøldið skal verða stílurin hjá teimum sum sjálvi stolt kalla seg ?tann fjórða

uppskotunum til føroyskt sjálvræði, tí hjá landsstýrinum og tí hjá Javnaðarflokkinum. Eg kann ikki fáa meg at trúgva at innslagið hóskvøldið skal verða stílurin hjá teimum sum sjálvi stolt kalla seg ?tann fjórða

ir, segði Heini. ? Eg havi eisini havt ein skaða, sum hevur gjørt, at eg ikki havi torað at folda meg rættiliga út fyrr, segði Heini, sum ikki hevði roknað við at komið millum teir bestu átta í finaluni

ár eftir at AT fór í søguna, men havi næstan bara hoyrt gott um abba mín, Hjalgrím á Heygum. Fyri meg var hann ein góður abbi, sum tú altíð kundi líta á. Hann var altíð klárur at hjálpa. Honum dámdi væl

-Hetta var ein sera góður og gagnligur túrur fyri meg sjálvan og vónandi eisini fyri landið sigur Anfinn Kallsberg, løgmaður eftir heldur drúgvu og umfatandi Noregsvitjanina í farnu viku. Løgmaður ivast