freistað. - Ja, vit hava verið í støðum, har vit hava verið freistað, men so er tað, eg plagi at siga ”nei, nú er songartíð”, og so koyri eg heim til Sørvágs, sigur Tórur. Les alla samrøðuna við Jónhild og

onga staðni inn á vegnum. Tíverri, klokkan er fýra, nú er stongt, men tú ert vælkomin aftur í morgin. Nei, tíbetur, hatta var bara ein tvangstanki, ein marra í vøku. Klokkan er ikki fýra. Hon er ikki fýra

eisini prøvað at biðið um at eina rest av einum ella ørðum at leggja á ójavnt trægólv her og fekk nei, tí at eg bert var her fyribils og at her skuldi eingin búgva. Jamen góða tú, segði hann, er hetta [...] ikki betri enn hatta har úti á Hvarvinum, sum stendur uppbrotið, eg spurdi um hann hevði verið har, nei hann hevði ikki verið har. Hvar eftir hann knappliga fekk øðið og peikaði ímóti mær við knýttum nevum [...] aftur avdempaður og bjóðaði sær at koyra meg út eftir tí, eg skuldi hava úr boxini, men eg takkaði nei. Eg lati meg ikki ústilla, havi aldrin gjørt nøkrum nakað, siti væl um sátt vit øll í mínum nábla har

spælinum av mótstøðuverjunum. - Eg bíði til tað verður spennandi, svarar hann aftur við einum smíli. - Nei, tað er meira tað, at tað verður meira opið, tá mansverja verður nýtt, og serliga gevur hetta pláss

eta á matstovu. Og tað eigur tað heldur ikki at vera. Og tað lættir ikki um at umrokna til tímaløn. Nei, ein góð uppliving eigur at vara leingi. Tað er logiskt. Tær eru ikki óteljandi, góðu løturnar. Tað [...] býur er langt millum tær góðu ølirnar, tær sterku, í Helsinki. Spurdi, um hon hevði okkurt sterkt øl. Nei, tað visti hon ikki rættiliga. Jú, segði hon so, og vakra andlit hennara lýsti av gleði, jú, segði

bókina, sum lýsir tíðina tá Elin var ung. Men er tað ikki ringt at minnast so langt aftur í tíðina? ? Nei, tað er tað ikki, sigur Elin Mortensen. ? Nærum øll familjan hevur eitt gott minni, og fyrr varð tosað

kviku músini. Hon fer skjótt at standa andlit til andlits við eina uglu, eina slangu og … Áh hjálp! Áh nei! Ein Gruffalo! Søgan um snildu músina, ið fær stóra og ljóta Gruffalo at ræðast seg. Julia Donaldson

sum í dag. Men tað vóru nógvar bøkur at binda inn, men alt var gjørt við hond, greiði Helge frá. ? Nei, tá vóru ongar maskinur, og alt var regulert handarbeiði. Eingin falsmaskina, so øll tey prentaðu ørkini

er ótrúligt sum summi eru framlig. Kom beinanvegin at hugsa um Sjúrð, sum embøtismann í Tinganesi. Nei Sjúrður, so lætt gloyma fólk ikki , har setti tú eld í, men sat fittur og helti vanga í nóg ár og lat

andaligir songir (økt útgáva) 1946 John Bunyan: "Pílagrímsferðin", týdd úr enskum 1947 V. Danielsen: "Nei, lyftið sveik ikki", seinna skaldsøga hansara 1947 O. Walton: "Tikin ella latin eftir", týdd úr enskum