beiggja, hann æt Egil Jacobsen. Aftan á hann talaði bygdaráðsformaðurin í Kvívík, Boje Christensen, sum annars er versonur ein, sum fórst, nevniliga Niels Andreassen. Síðan talaði Óli Jacobsen, og Marjun Bæk
eisini kransar. Aftaná var samkoma við borðhaldi í skúlanum í Søldarfirði, har Óli Jacobsen, Maria Jacobsen, Dávur Jacobsen og Sámal Petur í Grund høvdu framløgur. Minningarhaldið var stak væl eydnað. Tað [...] heldur ikki halda, at hon er nøkur sjálvfylgja. Støðan hjá teimum avvarðandi Dávur Jacobsen er sonur Augustu og Per Jacobsen, sum var bestimaður við Immanuel. Hann var fimm ára gamal í 1932 og minnist sera [...] mun til, um viðkomandi var giftur ella ikki. Henda trygging gav 500 kr., sum var nógv tá í tíðini. Óli endaði við at siga, at hann helt tað vera sera umráðandi, at hendan søgan ikki sleppur at doyggja.
ag teirra sjólætnu alla halgannadag er serføroyskur. Tað var einaferð í fýratiárunum, greiðir Óli Jacobsen, fomaður i Føroya Fiskimannafelag, frá, at Fríðrikur Bláhamar kom vi uppskotinum í tinginum. Fyri [...] halgannadagur varð valdur, er so eisini ávirkað av, at dagurin er minningardagur frá gamlari tíð. Óli Jacobsen sigur, at seint í oktober 1957 hendi tann stóra vanlukkan, tá Stella Argus gekk burtur, og framvegis
ið stílaði fyri leitingini. Nógv varð leitað: ”Nevið Reyða”, har Hans Andrias Jacobsen, Esmundur Jacobsen, Magnus Jacobsen, Ísakur Poulsen og Hjalmar Joensen vóru við, fór á Leirvíksfjørð og funnu lutir [...] fara norðureftir hetta kvøldið og út á náttina. Sama gjørdi Guttabáturin úr Oyndarfirði. Grettir: Óli Lydersen og Jákup Eli Steffensen. Klakkur: Jaspur Klakkstein, Olaf Sigurðsson og Kristoffur Klakkstein [...] lutir av ”Kalli” á leið har, sum Líðarmunnin er: Tveir kíkar og tveir línuleypar. Petur Juul Jacobsen passaði telefonstøðina á Syðradali, sum vera man. ”Nevið Reyða” leitaði alla náttina og dagin eftir
gudstænastuni verða nøvnini á teimum, sum sjólótust við General Gordon lisin upp. Ein grein, sum Óli Jacobsen hevur skrivað um hendingina verður lisin, og ein stutt andakt verður hildin. Mansbólkurin úr
Tórbjørn Jacobsen ---------------- Vit vita, at deyðin áhaldandi er í hølunum á okkum, og at foldarlívið er avmált. At vit hvør í sær ikki eru annað enn eitt lítið ljósblunk í gigantiska kosmiska ljóshavinum [...] Hendan partin av lívinum hevði hann heldur ikki frá fremmandum. Ommubeiggi mín og abbabeiggi hansara, Óli Poulsen, sum gekk burtur undir seinru stríðsárunum, varð tikin av sosialistisku hugsjónini og var íðin [...] skyldmann okkara, sum er búsettur í Oyggjunum. Hann er sonur hin fyrr nevnda Óla Poulsen, ofta róptur Óli Prest ímillum manna. Seinri gjørdist Andreas ein kendur linjuverji og dómari. Íðin tók hann lut í tí
stavnrætt ímóti, men grunnbrotini vóru so brøtt, at teir fóru eftir endanum, fyltist og hóvldist. Óli Jacobsen hevur skrivað fleiri greinir í Sosialinum hesar seinastu vikurnar um hesa syrgiligu hendingina
Olaf Magnussen (Saksun), Jens Pauli í Dali, Heini Johansen (á Trøðni), Hendrik Jacobsen (hjá Mikk í Dávastovu), Óli Elingsgaard (Egilstrøð) (Eiði), Adler Olsen (hjá Onnu Sam), Kári Evensen, Niclas Andreasen
eisini verið frammi. Sum dømi uppá fólk, ið hava roynt semju kunnu nevnast: Torbjørn Jacobsen, landsstýrismaður Óli Holm, landsstýrismaður Olga Biskopstø, útoyggjasamskipari Vilhelm Johannesen, løgtingsmaður
hópinum. Hesir eru Óli Johannesen, Jákup á Borg, Pauli G. Hansen, Sámal Joensen, Ingi Højsted, Atli Danielsen og Marni Djurhuus. Harnæst koma avboð frá Kára Nielsen, Herbert í Lon Jacobsen og Hans Paula Samuelsen
