men sum framvegis í dag standa feskar í minninum. Brasilska liðið við Zico á odda stóð fyri kanska vakrasta fótbóltinum, sum yvir høvur varð sýndur, men undirhaldið og spæligleðin mátti tó lúta, tá italiumenn

vakurt. Eitt paradís Og rætt hevur Hans Jakku, viðalundin úti í Grøv er ein sonn perla, helst tað vakrasta plássið í Føroyum. Um summarið er viðalundin eitt satt paradís fyri børn og vaksin. Vøkru áirnar

frímerkið var av einum føroyskum veðrahøvdi, og dámar mær tað so væl, at í dag sigi eg, at hetta er tað vakrasta frímerkið í mínum savni, sigur Rudolf Baeck. Áhugin fyri føroyskum frímerkjum vaks støðugt, og síðani

omanfyri alla hina rúgvuna í brotsteiginum, tá hann drønstútaði í málið. Síðsta málið var ivaleyst tað vakrasta, og aftur vóru tað Henning Jarnskor og Súni Olsen, sum vóru høvuðsleikarar. Henning sendi diagonalt

alivirksemi har fer at hava óbótaligan skaða : Alingin fer at dálka sandin Heima á Sandi, ein hin vakrasta í Føroyum og verða hann og Mølheyggjarnr ein køstur og vágin verður dálkað av skarni, fóðurleivdum

tínum hjarta". Ein vøkur yrking, sum endar við hesum versinum: "Tú ert nógv vakrari enn vakrasta orð Tú koyrir vakrasta orðið í sor Tú ert ei hjá mær, men tættari nú Tú ert eitt ljóð í mínum sinni eitt súð"

veðrurin á sýningini. Niels Jacob Thomsen átti átti tyngsta veturgamla veðrin, hann vigaði 96 kilo. Vakrasta tvævetur veðrin átti Eliesar Poulsen sjálvur. Tað var ein veðrur, sum vigaði 95 kilo, hann var 89 [...] vigaði 92 kilo, hann var 86 sentimetrar høgur og 104 um bróstið og 20 sentimetrar um mjóryggin. Vakrasta veturgamla veðrin átti Hartvig Hammer, hann vigaði 88 kilo, hann var 83 sentimetrar høgur, hann

hann: Tú skal ikki vera bangin. Myta ella ikki. Hann royndi at troysta vinmannin. Orðini hoyra til í vakrasta endanum av orðum, søgd eru á deyðastrá. Ketas doyði av tuberklum, ofta ein sjúka, ið tók langa tíð

ungdómskór og vaksnamannakór, syngja saman. Og eg gleði meg longu! Konsertin seinasta ár var nakað av tí vakrasta, sum eg havi upplivað. Tann meira enn hundrað ára gamla kirkjan var mest sum bert lýst upp av ljósunum

seg at hon vísti mær innar í fínustovu, sum var í vestara enda. Eg helt at tapetið mundi vera tað vakrasta í heiminum, hvítt viðreyðum blomstrum og grønum bløðum. Rúmið var umleið 5 alin í fýrkant, men í