bundnar til høvi. Hesar bøturnar vóru tí latnar runt til teir ymsu hagarnar á Sandoynni, og koyrdar á seyð, ið vóru tætt við vegirnar í bygdunum, so at bøturnar sóust av fólkinum í bygdunum. - Tað verður bara

sum kjøtið, ið Áarstova borðreiðir, við er av, er trý ára gamal. Tástani er hann á stødd við okkara seyð og kann etast. Seyðurin er ringur at fáast við, vargur kemur lættliga í hann, og tí er trupult at

eisini, at í næsta valskeiðið eigur býgdaráðið at raðfesta ætlanina at fáa bygdina vetrarfriðaða fyri seyð Skúlamál og sosialmál standa fremst Sigurð Simonsen, borgarstjóri í Fuglafjarðar kommunu: Sigurð Simonsen

og pápin doyði í november 1982. Bjørn er skilamaður. Hann hevur altíð havt góðan hug at fáast við seyð, og hann var ikki meiri enn stórur smádrongur, tá ið hann hevði so gott innlit í viðurskifti og umstøður

royna at smugla rúsevni. Hetta eru tankar, sum til ber at spæla sær við á dagligu gonguferðini millum seyð, gæs og dunnur. Ein dagin steðgaði tó alt hugarok, tá eg kom út á Hvítanesvegin at venda. Ein bláur

hálssmúkkur, armbond, brosjur, slipsanál og ringar, hon hevur evnað burtur úr horni. Sjálv hevur hon havt seyð í Nólsoy, og kann hon nú nýta hornini, ið annars høvdu verið koyrd burtur, til part av sínum frít

traðirnar havt alstóran týdning fyri hundraðtals familjur í Havn. Av traðunum hava havnarfólk fingið seyð, gæs, dunnur, høsn og egg, epli og røtur. Traðarbrúkið førdi við sær, at fólk gjørdust sjálvstøðugari

skipari eisini bóndi, so Heðin vaks upp við djórahaldi. Í Havn rann hann tí aftan á øllum, sum høvdu seyð, gæs, høsn og ross, og sum heilt ungur skrivaði hann umsókn til kommununa um leigutrøð. Hana fekk [...] langabbi eru tey eisini vorðin tríggjar ferðir. Heðin hevur fyrr havt bát og hevur áður róð nógv út. Seyð hevur hann á trøðni í Havnardali - suðuroyarsperðilin er tiltikin - og gæsnar hava frælsi í Norðradali

hevði eg vant meg við alt hetta drápið, sigur Mathias, meðan familjan flennir í kíki. ? Vit eta eisini seyð og kjøt í Brasilia, men vit drepa einki sjálvi, so tað mátti eg venja meg við, og tað var nokk so

gjørt. -Heilt frá tí fyrsta, eg minnist, kendi eg eitt tómrúm í mær. Tímdi ikki sum barn at takast við seyð og annað meira handaligt. Men tónleikurin gjørdist tann stóri áhugin. Og tú kanst ætla, at eg fekk