eiga at samskipa arbeiðið. Sum forkvinna á økinum varð mær lovað økið úti í Marknagili, og eg slerdi meg til tols við, at hetta var undir kontroll og klárt at fara í gongd við, tá heimið og røktarbúplássini

Fuglafirði, sum var ein slupp, sum hoyrdi til bygdina. Her er sin slupp við fullum seglum, sum hevur leitt meg gjøgnum alt lívið um dalar og skørð, hálvar skjøldrar, inn til grannan, ymisk andlitsbrøgd, hugamyndir

er serligur, tí tá verður tingið sett, og í tí sambandi fari eg sum tingfólk í kirkju. Tað gleði eg meg altíð til, serliga at hoyra ólavsøkukórið á Tinghúsvøllinum. Annars er mín ólavsøka lík henni hjá flest

bólkum. Nevnast kunnu Marius, Petur Pólson, AVE, Tuxedo Rebels, Konni Kass, Svartmálm og Hogni. – Fyri meg hevur tónleikur altíð snúð seg um transendens. Tað hevur altíð verið mín útvegur, sigur Knút Háberg

trekkja tenninar úr tí eina samráðingarpartinum, sum landsstýrið ger við hesi lóggávuni, men eg haldi meg skilja, hví tað verður gjørt. Tað verður helst gjørt, tí vit sum samfelag hava hugsað ov stutt. Vit

Í dag byrjaði verkfallið hjá pedagogunum. Fyri meg kennist tað serliga tungt at síggja mínar starvsfelagar taka hetta stríðsstigið. Ikki tí at eg ikki skilji pedagogarnar, men júst tí at eg sjálvur veit

gjøgnum sína egnu, alment fíggjaðu mikrofon í fimtan mánaðir. Hví segði hann ikki hetta, áðrenn eg læt meg koppseta heilar tvær ferðir. Skal eg saksøkja hann fyri villleiðing? Eg haldi, at hetta er so burtur

Gerhardi Lognberg av tingsins røðarapalli henda dagin í 2008 vóru sera sterk. Í roynd og veru skírdi hann meg sum løgmann og floksformann at vera landasvíkjara, sigur Jóannes Eidesgaard, sum síðani ofta hevur

tað, “leita sær meir hjálp hjá eitt nú sálarfrøðingi, gudfrøðingi ella øðrum.” Henda útsøgnin undrar meg, og kundi eg tískil hugsað mær svar upp á nakrar spurningar. Í fyrstu atløgu kundi eg hugsað mær at

Og tí kann Trygvi Mortensen ekkaleysur siga, at hann ikki hevur ein juridiskan trupulleika (haldi meg hoyra eitt ekkó onkrastaðni her). Men tá ivamál um gegnið og trúvirðið støðugt verða reist, so er tað