á eitt: tað verður nevnliga fyrsta dagin so, at áðrenn ein ungur drongur sleppur fyrstu ferð til skips skal hann hava tikið eitt serligt trygdarskeið. Tað er sjálvsagt í lagi, men verri er at skilja hví
-Tað eru tey, sum siga, at verandi fiskivinna kann ikki føða meira enn 25.000 fólk! -Vit hava ov nógv skip í mun til tað, sum vit fiska. Sama er galdandi við virkjunum. Tað er ov lítið av fiski til so nógv
einsamallur. Hann sat og floytti kerøld, og eg førdi tey úr einum enda av durinum í hin.« »Hetta eru skip míni,« segði hann. »Nú fari eg at sigla ? langt, langt burtur fari eg, heilt út í stóru verð.« Uttanfyri
løn fyri sama arbeiði), til frítíð, tryggar lívsumstøður, skúlagongd og mentan hanga saman sum ein skip-an í fleiri liðum, ið tað liggur á stjórnunum og ST at tryggja. Hetta var fyrsta stigið í tí seinna
privat. Kommunan fær ongantíð orku at standa aftan fyri eini slíkari ætlan, og neyvan landspolitiska skipanin heldur. Hetta er bert møguligt, tí ein útisetavinnulívsmaður hevur viljan, trúnna og áræði
tí og um nakar hægri myndugleiki ræður, tá ið samanum kemur. Yrkjaraegið trýr upp á tað ítøkiliga; skip, grótbrot, kioskir, pylsuvognar og: “á stjørnuskot og / motorsúkklur við gulum síðuvogni / eg trúgvi
tá ein kemur nær til hana og umborð á hana, varnast ein at illa ber til at seta eitt slíkt gamalt skip uppá land, tað krevur serliga røkt. Haðani koyrdu til Borgarnes og fóru inn á kunningarstovuna, har
Torbórn Jacobsen Símun H. Jensen. Bert tú við navnið? Eru tit gamlir skipsfelagar? Hava tit nakað útistandandi? Hava tit kanska, á tíðarinnar havi, skammfílað hvønnannan somikið, at sárini ikki lekjast
seg langt inn á føroyskt sjálv-ræði og sjálvbjargni. Í 1271 átók norski kongurin sær at lata tvey skip sigla til Føroya árliga. Sostatt vóru, tykist tað, handil og flutningur gloppin føringum av hondum
ikki staðkendur, so haldi mær til góðar. Nú hevur tað verið so flott seinastu árini, at eitt ordiligt skip hevur siglt um sundið, men áðrenn, við opna Sam, tað var ikki bara gamansleikur. At skotra seg millum
