at royna við línu, bleiv ein tunna sett til at koyra tað avegnda agnið í. So koyrdi bóndin sjálvur salt i. Hann brúkti tað at geva seyðinum um veturin. Tá var seyðurin inni. Hvør bátamanning fekk hvørt

keypa, so har plagdu vit at leggja at. Eggini hildu sær nokk so leingi, ein mánaða. Tey kundu vera salt­að og kundu eisini nýtast til vetrarføði. Vit plagdu at fáa 8-10 oyru fyri eggið. Eg minnist, at vit

fangevogne med meget dårlig forplejning - »i de 20 sidste døgn fik vi hver 300 gram brød og et stykke saltet fisk«. Målet var en stor krigsfangelejr i Karahandar. Til deres glædelige overraskelse skulle de

mars ella kanska eitt sindur fyrr. Manna­gongdin var tann vanliga. Fyrst at fara á Drelnes at fáa salt og síðani til Havnar at fáa tuberklabevís og so avstað. Ferðin gekk væl. Vit kastaðu vestan fyri

faa noget Grindekød. Nu havde vi dengang baade tørret Grinde­kød, der hængte oppe paa Loftet, og saltet Grindekød, der laa i store Tønder. Det saltede var langt det bedste. Min Fader var straks parat til

saman við. -- Írsk hjarta-scones 4 dl. av hveitimjøli 2 tsk. av bakipulvuri ½ spsk. av sukur ½ tsk. av salt 3 spsk. av smøri 1 ¼ dl. av blak Savna tilfarið og rulla tað út ½ cm tjúkt. Stikk út við einum hjartaformi

ytringer om deres ubehag ved at diskutere intime seksuelle handlinger for åben skærm med et gran salt). Men en anden, i grunden langt mere alvorlig, side af sagen er i det store og hele blevet glemt.

enn at banna tað. Um vit banna Torbirni Jacobsen nakrantíð aftur at mæla orð, banna sangbólkinum Salt nakrantíð aftur at geva út fløgu og banna Peturi Jensen og bispi at gera tað, teir nú einaferð eru

mikið av kjøti til meir enn eitt ár, og eg var tann, sum fekk minst til høldar, tí eg átti so lítið salt. Eg haldi, at tú hevði nóg mikið eisini til at rinda tað tú skyldaði Dónall,« segði hann. »Vit áttu

Hetta var lagnan hjá føroyingum í mong ár. Stella Argus fer við sildagørnum Stella Argus hevði verið á salt­fiskaveiðu fyrr uppá árið í 1957. Teir vóru fyrst ein saltfiskatúr, sum byrjaði 6. mars og endaði [...] seinasta, túrin. Størsti parturin av garnaflota­num var sluppir, sum vanliga gjørdu ein túr til Íslands á salt­fiskaveiðu og síðani á sild. Tað vóru eisini aðrir trolarar á hesi veiðu, tí vanliga veiðan hjá teimum