Hvar fekst tú tað?” spurdi hon so. So fekk hon søguna um tann fína og blíða mannin, sum hevði givið okkum tað. “Hvar hevði hesin maðurin fingið limonaduna frá?” spurdi mamma. “Hann keypti hana frá Geyta
burtur frá tí vælferð og livistøði, sum hinir borgararnir í ríkinum fáa.« Vanliga hava vit samanborið okkum við norðurlendsku vælferðarsamfeløgini. Føroyar var líkasum vorðin ein partur av norðurlendsku
ið vera skuldi súltutoy, bleiv líkasum ein heild. Har var einki at gera. Men hvat so? Jú, her mátti okkurt stuttligt fáast burtur úr. Vit fóru undir at kóka kaffi og fáa sett á borðið, men bert til ein
Tøðrúgvan var løgd so nær veltuna sum gjørligt, og pápi snøggaði hana til. Tá var so mikið lættari hjá okkum heima at seta epli niður. Ein systir setti eplini niður, og mamma hippaði eplini. Pápi var eisini
útstóð nógv, áðrenn deyðin gav honum frið. Aftaná tann dag fingu vit beiggjar strong boð um at halda okkum frá kókandi løgi. Men hjá okkum var vandin ikki so stórur. Vit høvdu komfýr, og grýturnar við
gangur. Eg sá eina tyrlu fyri fyrstu ferð, tað var førilúsin hjá Vædderen, sum lendi beint omanfyri hjá okkum, omanfyri skúlan. Lækni kom úr tyrluni og vit smádreingir flokkaðust rundan um tyrluna og fingu
kemur ein íslendingur úr lugarinum. Hann sær nú roykin av trolaranum og sigur: ”Hesin trolarin verður okkum at bana”. Hetta sigur hann, hóast trolarin framvegis var langt burtur. Hann kemur nærri og hevur
Fiskirannsóknarstovuni raðfesta vit gransking høgt, sigur Hjalti í Jákupsstovu. – Málsetningurin hjá okkum er í longdini, at øll starvsfólk, sum arbeiða á økjum, har tað ber til, skulu hava eina Phd-útbúgving
Anytime, var mannaður av heilt ungum, evnaríkum tónleikarum, sum flestir eru úrslit av okkara eitt sindur útforhungraðu men annars útmerkaðu Musikkskúlaskipan. Damurnar, sum sungu kór
og renna, sum altíð skulu innflyta okkurt hissini útlendskt vandamál, sum kanska als ikki kemur okkum við. Men hvat hevði Jesus sagt? Ja, nú mundi eg gloymt spurningin. Og fyrst er at siga, at tað
