og fýra stig. Mánadagin og týsdagin verður gul til stívt andøvsgul av vestri og okkurt æli, partvís kavi, men eisini sólglottar. Hitin millum frostmarkið og fýra hitastig.
knarvakot. So vóru vit í Keypsamtøkuni í Hoyvík og keyptu eina hvíta vetrarblusu at ganga í, tá kalt og kavi var. Og tú og eg koyrdu niðan til Sonja Design at hyggja eftir pyamas og klæðum - vit keyptu tey og
tók tú meg altíð í forsvar. Allar teir túrar tú koyrdi meg á knallert og sleipaði meg á sleðu tá kavi var. Seinni tá tú fekk motorcyklu, eina Triumph, koyrdu vit mangar túrar, ofta til Øravíkar at vitja
”Lívið er besta heilsubót. Lívið skal livast hvønn einasta dag. Í dag er kavi , og alt er hvítt úti. Ikki verður alt verandi hvítt, men eingin grund er at mála kavan svartan, hann skal nokk tiðna.” Orðini
Sunnudagar fór hon í kirkju. Tað var ikki altíð stuttligt at koyra til Gjáar. Tað kundi vera nógvur kavi og nógvur vindur. Abbi plagdi mangan at minna meg á, tá ið tað var ivaveður, hvussu glaður eg var
síðan stóri jarnknarvin settur fyri aftur. Gingu ca. 150 m. niðan í skurðsli á Vørðufellinum. Ofta var kavi. Minnist bygdina hvussu niðaliga hon lá. Vóru nú langt uppi í fjøllunum. »Man nakað vera undir hasum
tespiligt gonguveður var heldur. Minnist enn ein túr vit skuldu inn aftur í sund. Tað var vetur og nógvur kavi lá so eingin gøta var sjónlig. Samtíðis var hálv ódnaveður og kavarok, men vit høvdu sett í okkum
stigtakarunum, men hann var eisini millum teir fáu, sum komu til venjing uttan mun til, um tað var regn, kavi, vetur - ella sól og summar. Eisini eru vit fleiri, ið minnast aftur á, hvussu Rói við sínum geniala
Hóast tað ikki er eins heitt, sum tað hevur verið síðstu vikurnar, og kavi hevur aftur lagt seg í fjøllini, so nærkast vit nú av álvara summarinum. Eitt greitt tekin er, at tað er í nátt, at vit skifta
landsstýrismanninum um virksemið hjá Trygdargrunninum, eru fleiri áhugaverdar staðfestingar komnar undan kavi. Eftirfylgjandi hevur Trygdargrunnurin sent út tíðindaskriv, har grunnurin fegnast um frálíka úrslitið
