politiska lívið, sum á hvør sín hátt myndar tykkara spennandi og áhugaverda lív. Tó er tað, sum liggur okkum nærmast á sinni, tey virðir, sum tit hava staðið fyri, og sum tit hava lagt okkum í beinini. Tit
oynna. Hann hevði verið á kópaveiðu og hevði borið eyga við fløggini. Hann beyð sær til at vegvísa okkum til næstu bygd, og tá vit høvdu róð í 10 tímar, komu vit til bygdina Kangek í Godthaabfjørðinum
systrini. Annars fekk eg eisini eina systir mín við sama navnið í 1913. Tær vóru uppkallaðar eftir ommu okkara av Sandi, sum æt Anna Elisabeth. Mamma bleiv eisini verandi í Suðuroy. Hon giftist 21 ára gomul
nærindis, tá ið ein mina brast. Hetta var kortini so mikið frá bygdini, at eingin stórvegis skaði hendi. Okkurt flogfar kundi síggjast viðhvørt. Tað leikaði meira á í teimum stóru plássunum, og nógv fólk rýmdi
Skálamenn eru illa sperdir, og talan verður ivaleyst um tætta og torføra avbjóðing. Um vit ætla okkum longri upp at kappast, so er hetta ein avbjóðing, sum vit mugu fáa fulla úrtøku burturúr. Hvat gera
lærarar, tað var ofta skift. Ein var Sjúrður Joensen frá Gjógv, beiggi Sigurð, kenda sakføraran. Hjá okkum var ferðalærari, sum var tvær vikur í Elduvík og eina viku í Funningsfirði. Tað var ikki so
í ryggin. Tá eg vendi mær stendur ein kona í ketildrak og við grátandi rødd spyr hvat vit billa okkum inn at vinna. Eg mátti so pent forklára henni at vit altíð spæla fyri at vinna, greiður Símun Joensen
hetta er nakað, ið Gud ynskir, at eg skal bera fram. Vit eiga ikki at vera bangin, tá ið hann er við okkum, tí hann er førur fyri alt.” Fuglur var loðsur ”Saman við tveimum synum mínum, harav tann eini
Føroyingahavnina. Har var ein rúgva av føroyskum skipum og fiskimonnum. Tað kom nógv fólk umborð til okkara. Millum hesi vóru Johannes Bæk, fyristøðumaður á gamla sjómansheiminum í Føroyingahavnini
sálmaløg. Vit ynskja tí Kringvarpinum tillukku við tiltakinum at syngja sálmar av nýggjum og gleða okkum at hoyra teir eisini í endursending av morgunlestrunum. Og hví ikki taka nýggjar sálmar uppí við
