sjálvur í krambúðini og ekspederar fólk, ið vilja keypa. Fyrr í tíðini var ofta tikið til, at vána seyður gekk á Kjalnesi og Oyrareingjum. Men nú man neyvan finnast betri seyður enn Oyrareingjar- og
vóru teir, og Jørgen kíndi við eygunum, somuleiðis sum bóndin ger við sínar bestu kýr ella sín besta seyð. “Hvar er livrarfatið?” spurdi hann, og so setti hann á at kryvja, meðan vit tosaðu um fisk og fiskiskap
var Dánjal borin til garðin, men bóndaskapur hevði ikki hansara áhuga. Hann kendi snøgt sagt ikki seyð, meðan beiggin, Tummas, sum fyri kortum er deyður, kendi hvørja kleyv. Hetta skilti pápin als ikki
f. 1961 og Regin f. 1964. Steingrim bleiv einkjumaður í 1994. Í síni frítíð hevur Steingrim røktað seyð og fiskað. Eisini hevur hann koyrt motorsúkklu. Aftaná kríggið seldu bretsku hermenninir sínar motorsúklur
mátti, var kavablak. Men tey vóru heldur ikki spard. Vit spældu eisini, at vit vóru bøndur. Vit høvdu seyð, og tað var horn. Fjall var eisini gingið. Hornini vóru so fylt í ein posa, og so var gingið heilt
dagin fekk Valdi lítið burtur úr sínum biddarí men nógvan látur. Seinni var farið í land at keypa seyð frá Valda. Tað var forkunnugt hjá okkum at fáa lambskjøt. »Ikki ein kjaftur skal smakka Mourisa
tá ið átta menn av “Riddaranum” fóru í land við einum báti at avrokna við bóndan, teir høvdu keypt seyð frá. Báturin holvdist, og sjey av átta monnum druknaðu. Ein bjargaðist við at halda seg fastan undir
grønlendarum. Men tá Poul Müller fekk at vita, at tey einki áttu, lat hann fyrst sín grís og síðan ein seyð slakta at lata teimum. Uppgerðin av deyðsbúgvinum vísir annars, at Poul Müller hevur lænt pening,
tungur mánaði. Eg havi nú verið pensioneraður í 20 ár, og eg royni at vera virkin. Eg havi eisini seyð, sum er eitt gott ítriv. Eisini havi eg verið virkin í Lions í Suðuroy. Børnini eru Heidi f. 1952
leiðini. Eitt ár neyðin var serliga stór, sendi langabbi húskallarnar á fjall, og ætlaði at taka seyð fyri at metta tey hungrandi. Men beint sum seyðurin var komin í rætt, kom ein stór grind inn á Vág
