á eina løtu, alt var so kvirt, øll ljósini í bygdini speglaðust í ánni, víkin var so spegilsblonk, einans Halá hoyrdist í kvirruni. Eg hugdi niðan á heimið hjá Eiriki, tað var so óveruligt, at hann ikki [...] minni fram fyri meg, um tær mongu hugnaligu løtur, vit høvdu saman, tær løtur takki eg tær fyri. Eirikur gleddist um tær sonarkonur, hann hevði fingið, men ikki minst gleddist hann um abbabørnini, ið nú [...] var frá Norðskála og Lisa er úr Kvívík. Tey fingu átta børn. Eirikur traðkaði sínar barnaskógvar í heimbygdini. Hann giftist til Streymnesar við Rannvá. Tey fingu fýra synir. Í sínum ungu árum var Eirikur

avstað við nógvari tíð, so fylgdu vit við, hvussu gekk hvør hjá aðrari, fingu børn, vóru gummur hvør hjá aðrari og prátaðu saman av og á, antin í telefonini ella eg stakk høvdið inn um á Spógvavegi at vita [...] vøkru orðini hjá presti í kirkjuni fara ikki frá mær. Tað er so, at tú saknar orð í slíkum stundum. Eg fari tó at royna at siga eitt sindur um systkinabarn mítt Elisabeth. Elisabeth var einkardóttir Miu [...] heimi hennara búði eisini Hans abbi og so háttvirda kettan »Gagg«. Vit vóru javngamlar og spældu saman alt eg kann minnast. Spæliplássið var allur Liðagarðurin og so áin, sandurin og sjógvurin. Viðhvørt

síðani, at vit stóðu so stoltar og tóku ímóti okkara prógvum, vit høvdu so nógvar planir, tí lívið hevði so nógv at bjóða. Hetta var bara eitt stig á leiðini fyri teg. Tú hugsaði nógv um at fara at arbeiða [...] vit ein felags dreym um einaferð at arbeiða á somu deild, men so plagdu vit at flenna at, at so bleiv ivaleyst meiri tosað enn arbeitt. Tí eitt er sikkurt, var man saman við tær, ja so fekk man nógvar góðar [...] evighed Góðu tit øll, sum áttu Elsi, má tann lívsglæma, ið lýsti í Elsi koma aftur til tykkara og styrkja tykkum í hesi stóru sorg. Tit hava mist tað dýrabarasta tit áttu, men minnini fara tit ongantíð at

tárunum. Í salinum hevði Eyðun sítt fasta pláss, so saknurin er eisini stórur her. Eitt skulu tit vita, Eyðun elskaði tykkum øll av hjarta og eg veit at tit elskaðu tykkara mann, pápa, abba og langabba t [...] skriva nøkur orð um merkismannin Eyðun K. Vang, Kaldbak. Eg havi kent hendan sakliga mannin í eini 52 ár, kona mín og kona Eyðun eru systrar. Serliga væl dámdi Eyðun og mær, at tosa um alt tað gamla, har [...] hvat hann tosaði um sum handverkari. Jú, tað var altíð stuttligt at koma í heimið hjá Binu og Eyðun, blíðskaðurin var í hásæti, haðani fór eingin svarur útaftur. Eyðun var tjóveldismaður um ein háls, helst

ið vit mistu, so vit bæði vóna, at eisini vit kunnu fjálga um teg góða mamma, sum tit tá fjálgaðu um okkum. Vit hugsa nógv um teg mamma. Tú hevur mist tín elskaða mann. Tit náddu at verða gift í 35 ár [...] gevandi. Tað bar til at tosa við hann um alt. Babba var ein ótrúliga góð fyrimund. Honum lærdi eg nógv av, serliga um lívið. Sjálvt um lagnan ikki altíð var honum so mjúk, so lærdi hann okkum, at lívið var vert [...] arbeiði. Um vit upplivdu hann í ringum hýri, so var tað helst tí, at tað ikki viðraði á Norðhavinum, og so slapp hann ikki til útróðrar. Annars var hann glaður fyri sítt arbeiðspláss, sjálvt um havið ikki

skuldi ganga so skjótt, varnaðust vit ikki. Fyri bert einum ári síðan, fóru tit niður til Danmark at halda jól saman við Mariu og familju hennara. Heimafturkomin segði tú at tú ikki hevði havt tað so gott á [...] Vit hugsað eisini nógvv um teg og tíni. Vit vistu hvussu nógv tit høvdu at týða fyri Gerdu, og hon fyri tykkum. Má Jesus pápi styrkja tykkum í hesi sváru tíð. Ærað verið minnið um okkara góðu vinkonu. - [...] tú ynskti at síggja út, altíð líka snøgg og føgur á at líta. Sjálvt um tú vart sjúk, hevði tú ikki mist stoltleikan. Tað var altíð so hugnaligt at koma inn í heim tykkara – heitt og fjálgt – tú byrjaði

ikki nógv um seg. Eg havi altið kent Guggu og Brynjolv, sum nú bæði eru farin heim til Harran. Eg má siga, at tey vóru góðir vinir at hava. Gigga segði kanska ikki so nógv, men hon dugdi so sanniliga at [...] giftust, tá stóð ein partur av brúdleypinum inni hjá Giggu og Brynjolv. Tit bæði ferðaðust nógv í Føroyum um sumrarnar, eg meini at tit bæði vóru í fleiri ár á rað norði í Hattarsvík. Áveg til hús aftur fekk [...] postbátinum. Nú er tú farin heim til Jesus, sum tú altíð vitnaði um, har er tú saman við tínum manni og foreldrunum, sum átti vitnisburðin um Jesus. Góða Gigga, tú sveik ikki tínar vinir, eg haldi at øll

tú bar mær boðini um, at pápin var deyður. Tá var ongin sosialhjálp at heinta, so tá var eitt at gera og tað var at fara til verka, Eplini blivu goymd niðri í sandi um veturin, so tá ið farast skuldi [...] Malan. Tað gekk ikki so long tíð, til tit bæði, Maja og Gullbrand, tóku ta skilagóðu avgerð at kasta saman, og hava tit havt eitt fyrimyndarligt lív saman við børnum tykkara og so við svigarbørnum og ommu- [...] royndi at hjálpa uppá hann til tað seinasta. Tit hava mist ein góðan mann, pápa og abba, saknurin er stórur, men gott er at hava so góð minnir um hann, sum tit hava. Nú ið vit gleða okkum til føroyska summarið

Sumbiar dansifelag stórur, nú Gunnar ikki er meir. Tað er ikki so nemt at lýsa ein sum Gunnar. Hann fylti nógv, har hann var, bæði so og so, hann hoyrdist, harðmæltur sum hann var, og sást har hann var [...] Danmark í summarhúsi, ein ógloymandi túrur og ongin so spentur sum Gunnar og hansara partur lá ikki eftir at “orna og manerera” so alt skuldi klappa, og so seint sum í summar vóru vit ein frálíkan túr við [...] var stór hending, sum tað er fyri øll sum uppliva tað. Tit hava gingið upp í tað við lív og sál. Sera stolt bæði og eru nógvir túrar gjørdir norður um fjørð, at vitja tykkara børn og barnabørn og er tað ein

at vera, aftaná at tit fingu tveir synir saman. Alt var gott. Góði Oddmar, hví skuldi tað blíva so, tað er so ófatuligt. Í løtuni eru orð alt ov fátøk. Góðu elskaðu Borgar og Eigil, tit hava ikki mist mammu [...] við. Tit høvdu tað so gott saman, fluttu saman í hús í Sandavági, hvar tú treivst og elskaði at hugna um í tykkara prýðiliga vakra húsið. Tað var tó ikki alt ein dansur á rósum hjá tykkum, men tit megnaðu [...] nakrantíð, fram til tann dagin. So komu Annfinn og eg í 1967, og so byrjaði barnatalið spakuliga at vaksa í Bø, og sjálvandi bleiv meira og meira lív í. Vit vuksu øll upp saman, lið um lið, sum systkin øll somul