klassisku hugtøkini, sum ganga aftur á mannamunni og í bókmentum kring allan heim. Eitt nú hesi: ”Um salt jarðarinnar, ljós heimsins, søki ríki Guds fyrst, ein staður á fjalli fjalist ikki, um ikki at døma

august kl. 16 giftast í Christians­kirkjuni í Klaksvík Kathrina Klakk, Klaks­vík og Jákup Olsen, Salt­nes. Veitslan verður í bygdarhúsinum í Leirvík kl. 19. Tey ið vilja gleða okkum við at koma, eru

Føroya seinast í 1880 talinum, og var pakkhúsið bygt til at seyma segl í. Her tóku sluppirnar eisini salt og aðra útgerð. Eitt skifti átti hann heilar 13 sluppir. Søren átti eisini nógva jørð, og á ungum

og tað merktu tey væl, serliga á matinum, sum ikki var nakað serliga góður. ? Einasta kryddið var salt, og sera lítið av grønmeti og frugt var at fáa. Tað var mest rís, vit ótu. Men tey royndu veruliga

sniðgeving, fotoframsýning, Anna Linned framførsla og sum rosinan í pylsuendanum fara teir í Pipar&Salt á pallin.

part á hvørjum árið at meta um støðuna í stovnunum. Sum er, verður umhvørvið, t.e. gróður , hiti, salt og rák ikki nýtt í stovnsmetingunum, tí enn eru dáta savnaði í ov fá ár til at hetta ber til. Men

vídd, tí av størsta týdningi var ikki tú sjálv og tingini rundanum teg, men tey menniskjuni, sum vóru salt og ljós í tínum lívi. Og tá fær lívið hædd, tí har fært tú teg at spyrja eftir Guði... Uttan at taka

vóru eisini mong krígsmál: skip, havn, sleipi­støð, ísvirki, hermanna­tilhald, telegrafstøð, kol- salt- og olju­goymslur. Tað vóru hundraðtals týsk flogfør yvir bygdini, og tað vórðu 30 bumbur sleptar [...] sær skjól í einum víðum kloakkrøri undir vegn­um, og hetta bjargaði honum. Teir raktu bæði kol- og salt­goymsluna. Tað er merkiligt at siga tað, men hetta var veruliga ein merkisverd sjón. Tá stóðu vit

bjargingina! En Sang Melodi: Nu tak for alt Nu Sorgen trykker mit unge Bryst, Og Kinden vædes af salte Taarer, Dog Hjærtet sagte i Brystet slaar, Og Blodet flyder i Aarer. Nu Sorg er kommen til Hjemmet [...] Himlen sin Lid har sat, Til Hjælperen i det Høje. O kære Venner og sørger ej, Hold op at fælde de salte Taarer, Thi Sorgen hjælper os intet nej. Den vil kun Hjærtet haardt saare. Hvad hjælper Sorgen, hvad

tær nakrar sildir,« sigur hann. Eg sigi, at eg kann ikki, tí eg eigi onga tunnu og einki salt. »Fá tær bara salt og tunnu og salta tær upp í tunnuna.« Eg skal rósa Tórhalli í allar mátar. Seinni kom hann