fevna frá fjølmiðlum til javnstøðu til kjakmentan til fólkakirkju, fríkirkjur, kristindóm og gudloysi. Bill Justinussen, Sjúrður Skaale og Rúni Rasmussen fara hóskvøldið m.a. at kjakast um, hvønn leiklut átrúnaður

Tjóðskjalasavninum, kann nú uttan hóvasták sláast upp heima við hús og eftirkannast upp á eitt lítið bil. Ikki minst teimum framúr hentu leitorðalistunum fyri at takka. Erling Isholm, sum hevur gjørt listarnar

er partur av barnalærdóminum hjá føroyskum børnum. Annika er á ongan hátt skelkað av útsøgnunum hjá Bill Justinussen, sum nú vil hava fólk at beina bókina burtur. Men dugir illa at skilja grundgevingarnar [...] at hetta jú er ein partur av veruleikanum. - Vit sóu jú eisini í Degi og Viku, hvør hugburðurin hjá Bill til bókina var. Kanska fór kjakið tá eitt sindur av sporinum, tí málið hjá okkum er fyrst og fremst

vanliga brúka, fer til til mjólk og sodavatn, til kjøt og breyð, til telefon, teldur og internet, til bil og buss, til uttanlandsferðir, til klæðir, til frítíðarítriv, til el og olju osv. ? Tað kanst tú fáa

eftir vegnum til Rituvíkar og snarar av, tá tú sært skeltið til Æðuvíkar. Men eg havi jú ikki nakran bil , sigi eg uttan so mikið sum at umhugsa at tora at viðganga, at eg heldur ikki veit heilt neyvt hvar

lat upp fyri skjótt trimum árum síðani, vóru hugsanir frammi um hetta. - Vit valdu tó at bíða eitt bil, fyri líkasum at síggja, hvussu alt fór at útvikla seg í Vágum. Nú mettu vit, at stundin var komin

trettan ára gamal drongur greiddi løgregluni frá, at hann hevði sæð ein mann toga gentuna inn í ein bil uttan fyri eina matstovu. Hetta vísti seg kortini ikki at vera rætt. Tá gentan nakað seinni kom afturíaftur

hending á Skálatrøð í Havn í nátt, har ein ungur maður fekk bót fyri at kasta ost á ein parkeraðan bil Soleiðis greiðir vaktleiðarin á politistøðini í Havn frá í morgun. Tað var onkur ósemja millum tvey [...] maðurin síðani fekk bót fyri brot á skilhaldsreglarnar – og brotið var at kasta ost á ein parkeraðan bil. Vaktleiðarin sigur, at har var eingin skaði og eingin bardagi, men ein ósemja millum tvey fólk. Um

Í gjár tók løgreglan ein bil, sum varð máldur til atkoyra 103 km um tíman á landsvegnum millum Áir og Hvalvík. Hann fær bót og klipp í koyrikortið. Á sama strekki varð ein vørubilur við viðfestisvogni

ikki loyvt at fara frá einum bili og lata lyklarnar liggja í bilinum. Tann sum eigur, ella koyrir ein bil, hevur skyldu at tryggja hann væl og virðiliga áðrenn farið verður frá honum. Løgreglan sigur, at sostatt