mínum lívi gekk tað upp fyri mær, eins og mongum øðrum, sum vitna, at tey eru frelst - eiga ævigt lív, at frelsan er ein gáva. Eg plagi at siga, at tað er um tá ið lærarin lærir barnið. Roknistykkið kann [...] Jesus sjálvur sigur hetta. »Tann, sum sær sonin - t.v.s. skilur frelsuvegin og trýr - hevur ævigt lív«. Sær, skilir júst sum barnið. Vit hava einki at rósa okkum av, vit trúgva bara einfalt tí, sum Gud
teir ikki filosofar.Teir ellivu vóru saman v ið Jesusi í eini trý ár, meðan hann livdi sítt jørðiska lív. Síðani upplivdu teir deyða hansara og uppreisn hansara. Hann opinberaði seg fyri teimum fleiri ferðir [...] okkum við seg sjálvan, so eru vit jú frí og kunnu siga við frímóði, eg eri farin yvir um frá deyða til lív. Trúgvin kemur av tí, sum prætika verður. Rómbr. 10,17. Fuglafirði nýggjársaftan 2006. Richard Danielsen
kamari. Hetta var eitt harralív í mun til, tá vit byrjaðu. Tá hoyrdust menn siga, at hetta ikki var lív fyri menniskjur, men soleiðis broytast tíðir. Nú varð so farið norður til Havnar at mynstra og taka
fínasta veðrið verður ásigldur út fyri Tvørafjørði. Pápi druknaði og hann kom tískil at enda sítt lív á sjónum. Hetta er so nakað av tí, sum eg minnist frá útróðrinum í Grønlandi. Tøkk til Anton Útróðurin
Boga. Tað var blivið so ringt at fáa fólk. Orsøkirnar vóru kanska fleiri. Hetta var einki serligt lív, og inntøkurnar vóru einki at reypa av. Vit vóru fýra manns hetta summarið, tríggir føroyingar og ein
skiftist við aðrar losjulimir at vera stórtemplari árini 1908-1925. Íslendska verdóttirin fekk ikki langt lív Niels var giftur við Toru Nielsdatter f. Lambertsen av Fáskrúðsfirði á Esturlandinum í Íslandi. Hon
náttina eina sokallaða shabeen (náttklubbi, barr), og vit hittu og prátaðu við fólk, sum alt sítt lív hava livað undir harðrenda jarnhæli apartheids. Ein skuldi trúð, at slík fólk ikki kundu vera annað
havi skilt ella misskilt, at illa ber til at liva uttan hesa snildu tøkni. Kanska er okkum ignorantum lív lagað kortini, hóast vit onga/n app hava, og so als ongan yndis, hvat tá tríggjar. Eg eri nakað seinførur
telefon, vendi hann sær til stóru mannfjøldina og greiddi teimum frá støðuni. Orðini hjá honum fingu lív í mannfjøldina, sum fór at rópa, bríksla og klappa. Menn undraðust tó á, at spreingitólið ikki virkaði
vinmenn á floti uttanfyri Havnina. Ein skuldi trúð, at fiskimaðurin Dif ikki hevði gjørt annað alt sítt lív, tí væl lá fyri. Fiskurin, ið var fangaður borðreiddur á Hotel Hafnia og stjórin Martin Restorff, ið
