sjálvir hava verið við til at byggja upp vælferðarsamfelagið, skilja meginreglurnar undir hesi skipan: Nevniliga, at hugurin at vera partur av felagsskapinum avhongur av, um fólk kenna seg sum
haðani yvir til teirra. Samstundis lógu trolararnir hjá teimum, um teir fingu samskift umvegis hesi skip. Mistu ein góðan vin Skiparin umbar frágreiðing sína við, at hann hevði verið leingi uppi í tí ringa
verður spulaður við sjógvi ella sleppur at svimja í feskvatni. Tískil eru gjørdar stórar íløgur í skip, tøkni og útgerð til mekaniska viðgerð og til mekaniska reinsan av nótum. Í farna árið hava manningarnar
tey gomlu søgdu, at gott var at sita undir og goyma søgur. Søgan var tann, at Mads var farin til skips við Tungufossi, men var ikki komin longur enn til Havnar tí veðrið var so ringt, lítla dóttirin var
fyri eini breiðari viftu av kristiligum tiltøkum líka til dagin í dag – takk fyri tað og Gud vælsigni skip og manning! Jarðarferð Amaliel fór til gravar úr Vesturkirkjuni í Havn. Tað var ein heiðurlig jarðarferð
á tann hátt, at tvinga alternativar loysnir ígjøgnum. Eisini eru felagsskapir farnir at marka skip í mun til útlát, so kundar kunnu velja tey mest dálkandi frá. Tí mugu aðrar loysnir enn bara
hann kallaði, at vinnan fekk tryggari karmar at virka undir, so fór vinnan eisini at gera nýíløgur í skip, og tað fer eisini at gera, at vit fara at fáa ein munandi grønari flota. Fiskidagaskipanin varðveitt
enn til vetnistøkni – ið bæði veitir ravmagn til hitapumpur og bilar og ikki minni brennievni til skip og flutningsførð. Einki verður nevnt um sjóvarfallsorku, alduorku ella sol- og dagljósorku, og einki
framstig í mun til tað, sum hevði verið frammanundan. Eitt nú nevndi Jóan Petur, at fyrsti túrurin til skips var við sluppini Fimm Systrum í 1958, tá hann var 15 ára gamal. Tá var farið til saltfisk undir Íslandi
undir fóti. Tá eg sigi næstan, er tað tí, at næsta øll skrivaðu undir hoyringsskrivið. Onkur var til skips. Onkur var burturi. Og onkur skrivaði ikki undir. Við atliti at hasum forbannað grótinum – orsakið
