verður funnið. Eisini verður heitt á báta-eigarar um at kanna fyri møguligar oljulekar, soleiðis at olja ikki fer á sjógv, antin við olju-lekum, ella við lensing. Á hvørjum ári fær kommunan fleiri fráboðanir

er sera stór við vanligum slitlutum. Her eru t.d. bremsur, leigir, kjøtbein eins og oljufiltur og olja. Sjálvsagdir lutir í einum slíkum handli eru eitt nú spegl, lyktir, radioútgerð og øll sløg av hond-

gagnnýta slógv, sum inniheldur ógvuliga nógv proteinir. Og í undirgrundini kann vera nógv annað enn olja, sum vit ikki vita um í dag. Oljuni eiga vit at sleppa alt fyri eitt, tí tað er ikki vegurin fram

flovisligar søgur og skemtisøgur í hvørjum blað. Her er pláss fyri øllum, stórum sum smáum: Hvussu verður olja gjørd? Nær verður man forelskaður? Hví geispa vit? Hugskotini eru nógv – eisini frá lesarum. Á strok

Í gjár varð ringt til løgregluna at boða frá, at nógv olja var at síggja á sjúnum í Djúpunum. Tað var ein maður, sum var í Djúpunum við báti, sum boðaði frá. Tað sá ógvusligt út og upprunaliga varð mett

á Lista- og Hansíðaskóla Íslands 1989-93 og á Kunstakademiet í Helsingfors 1993-97. Listaverkið er olja á lørift og er ” Uttan heiti ”, sum flestir av málningunum hjá Hansinu Iversen. Støddin er 180 x 130

sum eitt elektrisitetverk fór at fáa fyri bygdina og menningina í bygdini. Torv var einki í bygdini, olja og kol var dýrt, men vatnið úr vøtnunum norðuri í haga kostaði einki. Og serliga viðvíkjandi tí f

framleiðslan røkk 2,01 MWt, sum er met fyri ein dag. Størsta einstaka orkukeldan í framleiðsluni var olja, sum stóð fyri góðum 59 prosentum í mun til 61 prosent sama tíðarskeið í fjør. Stórst vøkstur í Suðuroy [...] Eisini varð meira framleitt úr vatni og sól. Orkubýtið í Suðuroy fyrra hálvár í ár í prosentum var: olja 65, vindur 26, vatn 8 og sól 1 prosent. Til samanberingar stóð oljan fyri 89 prosentum fyrra hálvár

við mær, fylgdu við áhuga veksandi oljuvinnuni í Norðsjónum, og tá olja varð funnin tætt við Hetland, var sera sannlíkt, at eisini olja var føroysku megin markið, og vildi hetta vera ein risa møgulleiki

nastan í fyrsta lagi at bjarga farmaskipinum, sum eisini var ein hóttan móti umhvørvinum, tí nógv olja var í skipinum. Tískil gjørdi felagið, sum eigur bátin, av at leiga bjargingarfelagið Stadt Sjøtransport