musikkskúlar burturav settir á stovn, men mentunarskúlar, har oyru og eygu, hugi og hond, sál og likam sleppa upp í part. Eitt framtíðarhugskot og tilmæli William Heinesen, sum meira enn nakar gjørdi sín

sjúkur. Og trýrt tú veruliga rætt, verður tú ríkur og fært materiella framgongd í lívinum. Andi sál og likam Lívsins Orð ella »Framgongdarteologiin«, sum rørslan eisini verður nevnd, er ein samanhangandi skipan [...] Menniskjað er greinað sum »ein andi, sum hevur sál og býr í einum likami.« Talan er um skilnað millum likam og sál øðrumegin og menniskjansligan anda hinumegin. Andin er identitetur menniskjunnar. Rørslan lærir

»evangeliið um náði og dýrd Guds«. Hitt seinna eykaskeiðið snýr seg um tíðina, tá ið samkoma Guds, likam Kristusar, verður rykt burtur og hvørt samkoma Guds skal fara gjøgnum ta stóru trongdina ella ikki

Harra Konig, vilja tygum savna regn í hattin; vit mugu hava okkurt at vaska barnið í.? Hann legði likam og sál í sítt arbeiði. Eyðmjúkur og kærleiksfullur stóð hann har undir tak-skegginunm hesa stormfullu

menniskjað: tú ert samgildið, sum ger meg og teldubant nervar á óvirkin minni (?samrøða millum sál og likam?) Við teldu- og fjølmiðlaorðunum - forrit, skíggi, teld o.o - tekur savnið upp nakað av tí mest aktuella

sum broyting, frá møguleika til veruleika. Aristoteles grundgevur ta kvantitativu rørsluna (eitt likam flytir seg úr einum stað í annað) kvalitativt, tvs. sum eitt skiftið frá einum slag av veran til eitt

stórar, figgjarligar trupulleikar at stríðast við. ­ Tað er ikki yvir at dylja, at tað tærir báði likam og sál at arbeiða undir so vánaligum umstøðum. Og í fyrrárið skrædnaði heilt, tá ið vit fóru í aðru

aftur til tess aldrin at skiljast. Apostulin orðar hesa vónina soleiðis: »Og til eru himmalsk likam og jørðisk likam; men ein er dýrdin hjá hinum himmalsku, og onnur hjá hini jørðisku. ? Ein er ljómi sólarinnar [...] syrgdu hin deyða, og ætlaðu at minnast Meistaran Jesus. Vísa honum hin seinasta heiðurin og salva likam hansara. Tær stúrdu fyri løtuni og tosaðu sínámillum um, hvør skuldi velta hin stóra steinin frá grøvini

men fer av vøllinum. Tíbetur var slætt, men flogfarið koppar og brítur annan veingin. Ongin fekk likamligt mein av hendingini, men fleiri fingu skelk. Langunnar speisemi. Hóast flogóhappið ikki hevði nakað

møguleikan at ganga í okkara vøkru náttúru meðan tit kunnu og orka. Tað er lekidómur fyri bæði sál og likam. Sleppið tykkum niðanfrá úr bensinosanum. Ein tøkk til tykkum, sum eru við at skipa fyri slíkum ferðum