at bjóða. Vit velja til dømis at lata vera við at drekka rúsdrekka ella nýta rúsevni, tí tey doyva hugin og førleikarnar at gera eitt dygdargott arbeiði. Vit slatra ikki um ella baktala onnur, tí tað máar

menningarskaldsøguni á føroyskum, "Á ferð inn í eina óendaliga søgu" 1-7 1980-92, er høvuðspersónurin Hugin ein listasál, ið hevur havt samband við yvirnatúrligar kreftir. Listamaðurin finst í øllum skaldskapinum

at yngri beiggin valdi trummurnar. Einu tíðina spældi Hans Petur eisini klaver, men tað misti hann hugin fyri eftir stutta tíð. Nú skuldi tað snúgva seg um blokkfloytuna, og eftir at Hans Petur hevði kempað

tekningarnar út aftur, tá tímin var liðugur. - Eg fann slett ikki út av at lesa. Tað smittaði so av á hugin at rokna, og so tímdi eg ikki at fylgja við í nøkrum faki yvirhøvur. Tí sat eg bara og teknaði alt

mennist á fleiri hermótum. Mínar royndir eru, at um tú ert opin, um tú hevur hugflogið og um tú hevur hugin, so eru nógvir møguleikar í Føroyum. Her trýtur ikki við spennandi uppgávum og inspirerandi avbjóðingum

ongantíð verið nøkur success hjá mær, staðfestir Johannes og smílist nærum umberandi. - Eg hevði ikki hugin, og kanska hevði eg heldur ikki evnini, men seinni havi eg ásannað, at útbúgving hevur alstóran týdning

Onkuntíð kann tað følast, sum ein rættandi pennur hevur verið uppií. Hann hevur ikki skrivikynstrið og hugin frá fremmandum. Abbin, Johan V. Mohr, skrivaði nógv, so sum nertast skal við seinni. Skrivihugin og

Onkuntíð følist tað, sum ein rættandi pennur hevur verið uppií. Hann hevur ikki skrivikynstrið og hugin frá fremmandum. Abbin, Johan V. Mohr, skrivaði nógv, so sum nertast skal við seinni. Skrivihugurin

kann bara droyma um at fáa eitt fulltíðarstarv aftur einaferð í framtíðini, hóast hann bæði hevur hugin og viljan í so máta. - Í dag kann eg tað ikki, og tað má eg so bara bíta í meg. So tú skilir, at eg

við silvurkrónunum um hálsin. Á seinasti leikdegi boðaði Heðin Askham frá, at nú hevði hann bestan hugin at halda frí frá fótbólti í hvussu so er í eitt ár. Hurðin var tó eitt sindur á gloppi, og nú eru