Skattaprosentið eigur at varðveitast

Absolutt eingin orsøk var at hækka skattaprosentið í Tórshavnar kommunu til meirilutan at oyðlsa við

Beate L. Samuelsen, býráðslimur í Havn

At meirilutin í Tórshavnar Býráð er mannaður við um­boðum fyri Tjóðveldis­flokkin og Javnaðarflokkin, sleppa vit sum borgarar í kommununi nú at merkja, so tað forslær.
Á býráðsfundinum hós­kvøldið vildi meirlutin ikki taka undir við uppskotinum hjá minnilutanum, Fólka­flokk­inum og Sam­bands­flokkinum, at varðveita ver­andi skattaprosentið uppá 18,75.
Uppskot okkara um at varð­veita verandi skatta­prosent fall við atkvøðugreiðsluni, at hóast vit væl og virðiliga grundgóvu fyri okkara sjónar­miði at ikki var neyðugt við eini hækking.
Tað er nevniliga so, at okkara kommuna 1. desemb­er, altso nú hósdagin, fær aft­urborið 22 milliónir krón­ur úr Kommunala Kreppu­lánsgrunninum, sum settur var á stovn í kreppuárunum, tá allar kommunur landsins tóku seg saman at gjalda til, tá illa stóð til fíggjarliga.
Hesar 22 milliónir krónur passa sum fótur í hosu til tað, sum barnaverndarøkið, ið Tórshavnar kommuna skal til gjalda komandi ár.
Ein av umberingunum hós­kvøldið hjá meirilutanum fyri skattahækkingin var, at tað ikki mátti ganga út­yvir aðrar kommunur, at okk­ara kommuna hevði ein kassa, sum fleyt yvir av pen­ing­um, fyri at brúka teirra egnu orð!
Vit í minnilutanum vita fullvæl, at henda útreiðsla ikki er ein eingangs upphædd, og at hon verður verandi við ymsum upphæddum í framtíðni.
Men vit duga ikki at síggja, at okkara borgarar ikki skulu sleppa at merkja ágóðan av hesi afturbering úr Kreppulánsgrunninum, eftirsum hetta er peningur, sum borgarar okkara hava goldið í kreppuárunum.

Oyðsl meirilutans
Meirilutin var annars av tí áskoðan, at aðrar kommunur so sum Klaksvíkar, Runa­víkar og Vestmanna komm­una fóru at seta síni skatta­prosent upp, ikki bara við einum prosenti, nei, nei, við hálvum øðrum og kanska enntá tveimum prosentum.
So var ikki meiri enn natúr­ligt, at vit í Havnar kommunu máttu vera kollegial og standa saman við restini av landsins kommunum yvir­fyri landsstýrinum, varð sagt.
Tað fyrsta, sum frættist fríggjamorgunin, dagin eftir okkara býráðsfund, var, at Klaksvíkar kommuna setti ikki sítt skattaprosent upp.
Hvar var tað kollegiala í kommunuhøpi, sum meiri­lutin í Tórshavnar býráð tos­aði um kvøldið fyri, henni?
Hví skulu vit í Tórshavnar kommunu gera tað sama sum aðrar kommunurnar er noyddar at gera? Hava vit ikki nokk í okkara egnu stóru kommunu?
Í vár skuldu vit hækka parkeringsbøturnar, bara tí at Runavíkar kommuna vildi hava sínar parkeingsbøtur 100 kr. upp?
Tað átti at verði okkara kommuna, sum førdi an í so máta.
Tá vit hava ráð at varðveita verandi skattaprosent, eiga vit at gera tað, líka mikið hvat aðrar kommunur gera.
Tað er ikki meiri enn rími­ligt  og okkara skylda - yvirfyri okkara borgarum, sum tátta upp móti teimum 20.000.
Tað kann ikki vera mein­ingin, at skattaprosentið í Tórshavnar kommunu skal setast upp undir páskotinum, at vit mugu standa saman við øðrum kommunum, og tá tað í veruleikunum snýr seg um at fjala yvir oyðslinum hjá samgonguni.
Tað eru so nógv onnur felags kommunal mál, vit í KSF kunnu standa saman um, um tað ikki júst er í hes­um eina málinum.
Sparsemi hjá undanfarnu samgongu er broytt til oyðsl hjá núverandi samgongu.