1. Vers:
Vársins ljósu tíð tú vaknar,
eftir kaldan vetrarblund.
"Vestmenningin" bygdin saknar,
kallar nú til stevnufund.
Setast unglingar við árar,
- róðursmaður koyrir á.
Sveittabrot og hendur sárar:
"Vit vilja sigur fá!"
Niðurlag:
Rógvið, vestmenningar, rógvið!
Rógvið eldin mær í sál!
Í silvitni sum ódnarsjógvi,
vit fylgjast inn á mál.
2. Vers:
Í sólarroða nú tú skyggir,
"Vestmenningur" er á ferð,
- brúsandi um alduryggir,
heilsið honum, fles og sker...
Og tá tú troyttur móti heysti,
aftur leggur árar inn,
fylgja vit tær inn í neystið,
- balla væl títt dýra skinn...
Niðurlag:
Rógvið, vestmenningar, rógvið!
Rógvið eldin mær í sál!
Í silvitni sum ódnarsjógvi,
vit fylgjast inn á mál.
Orð og lag:
Martin Joensen, 17. mei 1995
